Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1921, Síða 32

22
OLAFUR S. THORGEIRSSON:
íslendinga sjálfra. í Suður-Pembina hefir ávalt vericS
gott skjól af skógi þeim^ sem er á bök'kum Pembina-ár,
en sem nú er ótSuim aíS ganga úr sér; því eins og annaS
stenzt hann eigi tönn tímans né ásælni mannsins, sem
meira metur eigin stundarhag en fegurð náttúrunnar og
þaiifir komandi tíma.
Innfilutningur Isllendinga til Pemlbina hófst fyrst ár-
iS 1879, þegar burtflutningurinn úr Nýja Islandi stóS
sem hæst. Hefir talsvert veriS um þaS ritaS og þýSir
því ekki aS taka þaS upp hér. Eins og kunnugt er, var
aSal fólksstraumurinn þangaS, sem nú eru ihinar blóm-
legu IslendingabygSir í NorSur Dakota. Var Pembina
þá sem nokkurskonar áfangastaSur, því leiSin lá suSur
meS RauSá, þar til komiS var til Pembina; beygSist þá
til suSvesturs, og er þaS nú þjóSvegur.
Þó mestur hluti hinna íslenzku landleitenda héldi
sem leiS lá vestur í landiS, voru þó nokkrir, sem settust
aS í Pembina, bæSi í bænum og á löndum þar nálægt,
og hélzt innflutningur þangaS*um noklkur ár. Ekki
verSur meS vissu sagt, hvaS margir íslendingar bjuggu
þar þegar flestir voru, sem mun Ihalfa veriS á tímábilinu
frá 1890 til aldamóta; ien líklega hafa ekki veriS færri
en um 60 ifjöllskyldur í ibænum og 10—12 búendur á
löndum í bygSinni þar suSvestur af, sem kallaS var á
“Öldunni”.
AS Islendingar völdu sér lönd á þessari öldu kom
til aif því, aS á þeim tí.ma var mjög votlent á þessu
svæSi. Allar lautir stóSu fúllar alf vatni og fúnu grasi,
því engin framrás var. En eftir aS landiS tók aS byggj-
ast, vegir voru lagSir og gerSir ræsluskurSir^ þornaSi
þaS fljótlega, og kom þá í ljós aS þaS voru ibeztu lönd-
in, sem lægri voru, en hin reyndust þess rýrari sem
lengra leiS og umhverfiS þornaSi. Hefir þetta vafa.
laust átt mikinn þátt í því, aS margir þessara landnema
hurfu burt eítir ifá ár. AuSvitaS komu aSrir og keyptu
lönd hinna, sem burtu fóru, svo ávalt voru nokkrir Is-
lendingar 'búsettir þarna; en stöSugt hofir þeim veriS