Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1921, Blaðsíða 46

86
OLAFUR S. THORGBIRSBON:
gáfum og vel acS sér. HagorcSur vel, en fer dult með
og æifir það lítt. Hann er stiltur í framgöngu, en kát-
ur og gamansamur í sinn hóp og sérlega laginn á að
auka g'leðskapinn, enda er hann hinn mesti snillingur
í að herma eítir — leika menn — og hefir tíðum vakið
hlátra með list sinni, því flestum þykir slíkt hin mesta
skemtun, þegar af list er gert. Þó sú meinloka hafi
komist inn í íslenzka alþýðu, að éftirhermur séu keskni
og móðgun við þann, sem leikinn er, þá er það hin
mesta fjarstæða í flestum tilfellum; og víst er um það,
að ekki -myndi Brandur vilja móðga menn að ósekju,
því hann er tilfinningamaður, raungóður og dreng-
lyndur. " '
Brandur hefir verið til heimilis í Cavalier, síðan
dómlþingshúsið var flutt þangað; sést því ekki nema
örsjaldan í Pemlbina.
Erlendur Ólafsson. Er 'fæddur 1838 á Ytri-
Brekkum í BlönduMíð í Skagafjarðarsýslu. Faðir
hans var Ólafur Jónsson er lengi bjó í Pottagerði í
Staðarhreppi í sömu sýslu. Flutti af Islandi 1874 og
staðnæmdist í Kinm'ount, Ontario. Dvaldi hann þar
eitt ár( en fór svo til Nýja Islands. Þar kvæntist hann
Ingibjörgu Jóhannesdóttur, ekkju Bjarna Frímanns.
Átti hún einn son, er Andrés hét, og var hann Andrés
Freeman, er lengi var skrifstofumaður í Winnijaeg, en
er nú dáinn fyrir fáum árum.
Eftir fjögur ár Bluttist Erlendur með konu sína og
stjúpson til Winnipeg, og var þar í eitt ár. Þaðan fór
hann til Pemlbina og settist þar að. Kom sér þar upp
góðu heimili og hefir búið þar síðan. Konu sína misti
hann eftir 8 ára sambúð. Nokkru síðar kvæntist hann
r.úlifandi konu sinni Halldóru Magnúsdóttur. Er hún
fædd 1853 á Kleffárvöllum í Miklaholtsihreppi í Snæ-
fellsnessýslu.
Þau hjón eiga fimm mannvænleg börn á lífi, öll
uppkomin og gift: Jó'hannes, kvæntur hérlendri konu;