Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1921, Síða 80

72
OLAFUR S. THORGEIRSSON
sem skörin færi a® færnst upp I bekkinn, lmr sem drcnghnokki.
búfulnus (Gunnlnugur liufbi mist hatt sinn fi vötnunum, en Atti
ekki einn eyri til uö knupn unnnn) stóö frummi fyrir læröum
stjórnurhjóni, eins og- reiöinnnr sendihotSi og- slcngili frumnn 1
liunn ofdirfskulcgum fikærum um klnufuskup og loforöuhrot.
I»ettu vur meira en íslenzk uuömýkturtilfinning srat l*oluó, ftn
l»ess uö lýsu vnuhóknun sinni meö *<Issi,, og: <<ussi,,.
Meöun fi l>essu stótS, hnftSi fölkiö l>yrpst utnn um l>íi Gunn-
Inug: og Hulidör og: mynduö eins og: skjuldhorg kringum 1>A.
En l>egnr hér vur komih, heyrhust djúpur kurlmannuraddir ut-
nrlega I þyrpingunni, sem mæltu ft dunska tungu, metS hörtSum
og einkennilegum lireim, sem svipntSi til fslenzku. Og um leitS
ryöjust inn ft deiiusvitSitS liftir og hertSnhreitSlr menn — reglu-
jegir holjnkur utS vexti; suinir f vinuufötum, cn atSrir vel búnir
metS hvlt liftlslfn. Spyr nú einn l>eirru ft l>essari einkennilegu
idönsku, hvutS sé um utS veru. Er l>urna kominn heill hópur nf
NortSmönnum. Ivom nft dönskunftmitS Gunnlnugi í gótSar l>arf-
ir, og fiýtti liunn sér ntS skýra frft tleilum l>eirra Hulidórs, og
/kvntSst hunn heimta ntS Halldór léti nf hendi farhréf l>eirra
mætSginu, og sugtSi l>eim, hvert fertS l>eirra væri heltitS og atS
hunn vœri ófftnnlcgur tii ntS fnru nortSur í öbygtSir fyrir vestan
Winnipegvatn, helilur ætlntSi hunn atS komast til fötSurhrötSur
síns I Nordlund, og heitir ft drengsknp ]>eirra til litSsInnis.
Gengur l>ft frnm tigulegur matSur og fivarpur Halldór Ðriem ft
ilönsku, og segir atS bezt inuni veru .fyrir lmnn atS af-
hendu dreng l>cssum fnrhréf l>eirrn mætSginu, og gerir Hnll-
dór l>utS umtölulaust. Segir l>fi hinn atSkomni mntSur Gunn-
laugi ntS komu metS sér, og fer mctS hnnn í stórt verzlunarhús,
sem hunn fttti, og gefur honum gott höfutSfat og hughreystir
hnnn metS ]>ví, ntS l>ó liunn luifi komitS herhöftSutSur Inn í
Bnndurlkin, muni l>utS ekki drngn úr mögiileikum hnns ntS
koinust ftfrum í l>ví lnnili. Þegnr Gunlilnugur kom aftur til
iiinf(ytjendaskftluns, heitS l>nr eftir honum norskur vcrkamntS-
ur, Gunarson utS nafni, og huutS hunn ]>eim mætSglnum atS húa
hjft sér, metSan sent væri hréf til frrendn linns og svnr fengist
nftur. Vnr ]>ettn drengilega hotS l>egitS metS l>ökkum, eins og
gefur utS skiljn. LeitntSist nft Gunnluugur vitS utS fft eitthvntS
nf sveitungum síiiiim til utS segju skilitS vltS Halldór og hltSn
eftir tækifæri til ntS komust til Nordland. Voru l>atS einkum
,PftIl Vigfösson (Diihlmun), Grímur Einnrsson frft Klnusturs-
scli og Björn Einnrsson frft Brfi ft Jökuldnl. En ekki rétSust
l>eir I l>atS, ntS lfkindum mest fyrir l>ntS, utS flutningur l>eirrn
vnr l>ft kominn nf stntS nortSvestur í Canudu, en eftlr l>ví munu
j,eir 1>Ó hnfu sétS, l>vf nokkru sítSnr fluttu l>elr atS nortSnn sutS-
ur í Pemhinn hérntS í NortSur-Dakota. Ein kona vartS l>ó eft-
ir i)ietS l>eim mætSginum. Hét hftn Krlstín Benjamfnsdóttlr, og