Afturelding - 01.04.1977, Blaðsíða 16

Játninsf Strinber^s
Sænska skáldið August Strindberg, sem
uppi var á árunum 1840—1912, er allvel
þekktur hér á landi af ritverkum sínum, síð-
ast af leikritinu „Hjónaspil“ sem sýnt var
nýlega í Keykjavík, og mjög skiptar skoð-
anir voru um.
Strindberg var lengst af mikill efnis-
hyggjumaður og afneitaði kristindóminum.
Báru ritverk ótvírætt vilni um fyrirlitningu
hans á trúnni á Guð, og kristinni siðfræði.
Þegar sýndir voru og lesnir upp nokkrir
þættir úr verkum Strindbergs í sænska sjón-
varpinu fyrir 9I. jól, vakti það mikið um-
lal og mótmæli m. a. vegna klámsins, sem
kom þar fram inn á milli.
En þó að Strindberg yrði svo frægur á
heimsins vísu af ritverkum sínum, þá er
e'kki víst að allir aðdáendur hans viti hversu
óhamingjusamur hann var og oft fylllur
skelfingu unz hann að lokum gaf sig Kristi.
Hann öðlaðist persónulegt afturhvarf (frels-
aðist). Þá iðraðist hann eftir hvernig hann
hafði varið lífi sínu. Þá skrifar hann þessi
eftirteklarverðu orð, sem tekin eru úr „En
Blá Bok“, 3. bindi, bls. 930 og gefin var
út í Stokkhólmi 1908: „Til að lala hreint
út, verð ég að segja þetta: Eg er þess full-
viss, að guðleysi mitt er einasta ástæðan
fyrir allri þeirri óhamingju, sem fylgt hef-
ur mér í gegnum lífið. Maður, sem brolið
hefur öll tengsl milli sín og hins guðdóm-
lega, getur ekki tekið á móti neinni bless-
un þaðan. 011 orð um að maðurinn sé sinn-
ar eigin gæfu smiður, í sírium eigin kralti,
eru blekking.“
Hann heldur áfram og segir með Davíð:
16
„Ef Drottinn byggir ekki húsið, erfiða sinið-
irnir til ónýtis.“ Sálm. 127, 1. „Þetta er
allur sannleikurinn,“ segir hann. „Ég veit
að alls konar slys og erfiðleikar geta hent
hina trúuðu. En þeir taka því á annan hátt.
Það verður þeim sérstök reynsla, sem þeir
komast yfir og veitir jieim að lokum frið
og hamingju. „Því að öllum þeim, sem Guð
elska, samverkar allt lil góðs.“ Róm. 8, 28.
Bölvun hvílir yfir öllu, sem hinn guðlausi
maður tekur sér fyrir hendur. Þó hann kom-
ist yfir peninga, þá hverfa þeir eins og þeir
komu. Það er ekki hald í neinu. „Hvað
stoðar það manninn, þótt hann eignist all-
an heiminn, en fyrirgeri 9álu sinni.“ Matt.
16, 26.
Ég gæti kannski haft mér til afsökunar
að kennari minn í æsku afneitaði krislin-
dóminum, en ég geri það ekki. Eg tek sök-
ina á mig sjálfan. Þá finn ég kannski einn,
sem vill bera hana fyrir mig.“
Þannig farast þessum fræga manni orð.
Þetta er eftritektarverð játning. En svo
fann hann þann, sem vildi taka á sig synda-
byrðina hans og bera hana — .fesúm. l lann
talaði til hans, á sama hátt og hann gerir í
dag: „Komið til mín, allir þér, sem erfiðið
og þunga eru hlaðnir, og ég mun veita yð-
ur hvíld.“ Matt. 11, 28. „Hann var særður
vegna vorra synda, og kraminn vegna vorra
misgjörða, hegningin, sem vér liöfðum til
unnið kom niður á honum.“ Jes. 53, 5. „Ef
vér jálum syndir vorar, þá er hann trúr og
réttlátur, svo að hann fyrirgefur oss syndirn-
ar og hreinsar oss af öllu ranglæli.“ 1. Jóh.
1, 9. Jesús er frelsarinn. Hann einn er