Muninn - 01.04.1976, Blaðsíða 13

tóku i-átt í göngunni, en
i-ær voru ekki margar.
I skólanum eru vel yfir
tvöhundruð stelpur sennilega
un tvö hundruðogi-rJátíu.
hsr tóku hér ’ura bii allar
iátt í fevennafríinu neð
iví að næta ekki í skólann
og ástæðan var sú að j_ær
voru að sýna öðruin konurn
sanstöðu á deginurn. Gott
og vei en hvers vegna komu
^sr þá ekki í gönguna eða
niður í Sjálfstæðishús til
að sýna samstöðuna enn betur;
í verki? Já, hvers vegna?
spyr sá sen ekki veit.
Sunar utanbæjarstúlkur hafa
sjálfsagt notað sér daginn
til að komast heim og fá
bannig iengra frí heirna en
i_.sr eru ekki um tvöhundruð.
Sumar bæjarstúikur hafa ef
til vill verið að hjáipa
til á heiniilum sínum meðan
húsmóðirin var í kvennafríi
en pær hafa varla verið
margar pví siíkstörf mátti
engin kona vinna ^ennan dag
iannig að ástæðan fyrir
pví að yfirgnæfandi raeiri-
hluti kvenna nætti ekki í
skólann var leti en ekki
sanstaða með öðru kvenfólki
Þær tóku sér frí tii að
hafa j:að gott í bví trausti
að skólayfirvöld litu ekki
á þetta sem "skróp", Svei
pessari samstöðu. Sú frétt
barst mér til eyrna að ein
stelpa úr skólanum hefði
unnið á veitingahúsi pennan
merkilega dag, ekki er sam-
staða kvenna henni mikilvæ'g,
Úg lýk þessu neð pví að
lýsa yfir hneykslun minni
á þessari samstoðu mennta-
skólastúlkna neð vinnandi
konum þessa lands.
iíhorfandi.
£
Horff úr glugga.
Sólargeisiarnir sindra í tæru regninu.
lollarnir og rúður húsanna
eru eins og tárvot tindrandi augu saknaðarins.
Dftir götunni fetar líkfylgdin,
og stefnir út fyrir porpið á fund feðra sinna,
Undan hjólum bílanna suvettist vatnið úr pollunur.,
seni verða skarpar djúpar holur. sálarinnar.
Franiijá er farinn vinur og félagi,
sem skilur eftir gat á hjarta mínu.