Heimilisblaðið - 01.01.1954, Qupperneq 13

EYÞÓR ERLENDSSON
r\AÐ er yndislegan dag í
byrjun júlímánaðar, árið
^938. £g er ^ iejg austur á
0rsrnörk, ásamt skemmti-
ferðafólki úr Reykjavík og
y gdarmanni okkar, Helga Er-
_eridssynj bónda að Hlíðarenda
1 PlÍótshlíð.
Leiðin liggur yfir víðáttu-
^ikla sandfláka og auðnar-
Er það árangurinn af
^^gra alda starfsemi Þverár,
' ertl hér blasir við auganu á
Sv° Ömurlegan hátt. Og þessi
starfsemi hennar heldur stöð-
ugt áfram. Ár frá ári brýtur
airi ávallt meira og meira af
^•aslendi hlíðarinnar og færir
^ig út kvíarnar smám sam-
j*11’ svo að til stórvandræða
°rfir. Sérhver ferðamaður,
S6ln leggur leið sína yfir þess-
'r auðnir, hlýtur að veita þessu
atpygli. En slíkar hugleiðingar
'erða brátt að engu, því hin
'laisilega útsýn, er þarna gef-
1
nvarvetna að líta, dregur að
'er alla athyglina með ómót-
'taeðilegu afli. Annars vegar
lðgræn Fljótshlíðin, með öll-
^lTl sínum fögru fossum og
agUrniðandi lækjum, er senda
r_a sér hljómþýða tóna út yfir
^Ágrennið. Og þá er Eyjafjalla-
h°kull, sem takmarkar útsýnið
lRs vegar, eigi síður tilkomu-
^ikill og glæsilegur. Ber hann
j-gishjálm yfir allt annað á
6ssum slóðum og er hinn feg-
„rsti á að líta. Hið neðra er
i°kullinn umluktur stórfeng-
^MlLISBLAÐIÐ
legum hamrabeltum, en allur
efri hluti hans er hulinn geysi-
miklum klakafeldi, er glitrar
undurfagurt í skini sólarinnar
og tekur á sig ótal litbrigði á
hinum ýmsu tímum sólar-
hringsins. Allur er jökullinn í
senn hrikalegur og heillandi
fagur. Á tveim stöðum ganga
ferlegir skriðjöklar allt ofan
úr hájökli niður á aurana—við
rætur jökulsins — og sér víða
mótafyrir gínandi jökulsprung-
unum. Veitir allt þetta ferða-
manninum þá sýn, er seint má-
ist af sviði minninganna..
Þrátt fyrir margs konar tor-
færur, sem á leið okkar verða,
höldum við rakleitt áfram og
nemum hvergi staðar, svo telj-
andi sé, fyrr en komið er alla
leið austur á Þórsmörk. Er þá
fyrst haldið í Húsadal. Þar
stígum við af baki, tökum reið-
tygin af hestunum og látum þá
svo njóta frelsis og hvíldar í
grænu haglendinu.
1 Húsadal er dásamlega fag-
urt. Teygist fagurgrænn skóg-
urinn hvarvetna um dalinn, og
loftið er þrungið indælum
skógarilmi.
Við t.ylltum okkur nú i eitt
rjóðrið í skóginum og snædd-
um af nesti okkar.
Er ég hafði matazt, rauk ég
á fætur og reikaði um milli
trjánna. Ég vildi fá að njóta
sem bezt hinnar undursamlegu
fegurðar, er ríkti hér allt um
kring. Þegar ég hafði gengið
dálítinn spöl, settist ég á grasi-
vaxna hæð, þar sem einna bezt
var útsýni ýfir dalinn. Varð ég
þá sem heillaður af fegurð hans
og yndisleika. Mér fannst ég
vera staddur í einhverju sælu-
ríki, er stæði langt ofar allri
jarðneskri tilveru. Skógarilm-
urinn, vorfuglakliðurinn og
vatnaniðurinn rann hér allt
saman í eitt á furðulegan hátt.
Ljúfur andvari lék um trjá-
toppana og vaggaði liminu of-
Á GoSalandsjökli.
[9]