Heimilisblaðið - 01.01.1958, Blaðsíða 12

í návist einhvers, er nóg. Fólk gleður oft
sjúkan mann meira með því að lesa upphátt
fyrir hann, heldur en að sitja og tala við
hann. Einn kimningi minn er afar fámáll.
Þegar hann heimsækir einn af sameiginleg-
um kimningjum okkar, sem liggur í sjúkra-
húsi og sem er heldur ekki sérlega ræðinn,
hefur hann meðferðis spil eða manntafl.
Þeir, sem koma í heimsókn til sjúkra,
geta haft slík áhrif á bata þeirra, að ame-
rískur spítali einn hefur blátt áfram hafið
námskeið fyrir þá, sem heimsækja þá, sem
liggja langdvölum í sjúkrahúsi. Þeim er sagt,
hvernig þeir eigi að forðast að koma tauga-
sjúkling í hugaræsing, hvaða gjafir eru
heppilegastar og hvað þeir eigi að segja eða
gera til að hughreysta hinn sjúka. Þeim,
sem fara í heimsókn, er ráðlagt að fara ein-
um eða í mesta lagi í fylgd með öðrum. Sjúk
móðir hefur meira yndi af að tala við einn
úr fjölskyldunni, heldur en allan skarann i
einu. Ef nýr maður kemur í heimsókn, eiga
þeir, sem fyrir eru, að nota tækifærið og
kveðja. Viðkomendum er einnig sagt, að
þeir eigi að hagræða stól sínum þannig, að
sjúklingurinn sjái þá, án þess að þurfa að
snúa til höfðinu, þeir eigi að tala látlaust
og eðlilega, hvorki að hvísla né tala hátíð-
lega — þetta er þó engin jarðarför, sem
þeir eru við. Þeir eiga líka að gæta þess að
ýta ekki til sænginni — sem raunar er sjálf-
sagður hlutur, en margir hugsa ekki út í
það.
Það er skynsamlegt að hugsa örlítið um
umræðuefnið, áður en farið er í sjúkraheim-
sókn. Munið, að sjúklingurinn kærir sig ekki
um að tala um það sama allan tímann. Hann
vill gjarnan heyra eitthvað nýtt tilheyrandi
starfssviði sínu, fjölskyldu, vinum eða
áhugaefni sínu. ,,Ég get ekki þolað þessar
sífelldu spurningar,, sem fólk ber upp við
mig,“ sagði einn sjúklingur æstur. ,,Ég vil
mikið frekar, að fólk segi mér eitthvað í
fréttum.“ Annar sjúklingur, sem hafði stór-
slasazt í járnbrautarslysi, kærði sig ekki um
að heyra ,,að það væri ekkert á honum að
sjá“, þegar hann vissi hið gagnstæða. Hann
sagði hreint út við þá, sem komu í heim-
sókn, að hann vildi í fyrsta lagi hvorki heyra
talað um slysið né heyra um eftirlætissjúk-
dóma gesta sinna, í öðru lagi væri hann
þakklátur fyrir nokkra góða brandara eða
skemmtileg atvik og í þriðja lagi vildi ha
gjarnan ræða daglegt mál.
Þegar við veljum gjafir fyrir sjúkm^
eigum við að nota hugmyndaflug okkar^
að finna upp á einhverju, sem getur s
að því að leiða hugann frá sjúkdómi11'1 ’
og ef til vill minnt hann á, að hann eig1
bara að liggja um stundarsakir. Látið yk
detta eitthvað í hug, t. d. fallega P1^'
nokkra góða vindla (sem má reykja sem11^
— gjafir, sem minna hann á, að ýims
bíði hans, þegar hann nær aftur heilsu-
Það er betra að gefa litlar gjafir en
ar. Hafið þið aldrei séð heila körfu eða P0^
með ávöxtum, sem eru orðnir skem111 ^
löngu áður en sjúklingurinn hefur *°r^s
þeim? Kona ein kom daglega í sjúkra
með eina appelsínu handa manni sm
Hún hafði tekið börkinn af og pakkað he°
inn í smjörpappír, alveg eins og hun
var
vön að gera, þegar hún útbjó nestisp9
hans í vinnuna. Það er líka mikið auðvel
ara að koma litlum blómavendi fyrirj,3
sjúkrastofu en stórum — og hann er v
ódýrari. Þið getið komið oftar með f°r^
blóm. Hjúkrunarkonurnar geta sagr ^
sjúklingum, sem fengu í upphafi legu sin ,,
heilt blómahaf, en eftir nokkrar vikur í06
aði heimsóknunm og enginn kom með 0 .
og svipur einmanakenndar og þrekle>
færðist yfir þá. gjj
Blómasalar segja, að allt of margir ^
um: ,,að senda bara rósavönd“, burtse ^
því, að tilbreyting er í að senda aðrar bl°n ^
tegundir, og þá þær sem eru fallegasta1.
hverri árstíð. Krystalsglas með einu fa
blómi, sem getur staðið á borði sjúklinÉ?, .
er áreiðanlega betri hugmynd en heilt 0 ^
af löngum rósum, sem verða að standa
í horni á stofunni.
Margir sjúklingar, sem eru á bata’1
hafa ánægju af að fá bréfsefni eða
póstkort — en gleymið ekki frímerkJ ^
'ív
X 0[
Það er skemmtilegt fyrir hinn sjúka a<-> e
sent vinum sínum kveðju. Börn
myndabækur. Þær getið þið auðveldleg3
ið til með því að klippa myndir út úr n°
um gömlum myndablöðum og líma þ001 j,
Kona, sem hafði mikinn áhuga á fornn11,
um fékk þannig úrklippubók, fulla af 111
skreyttum greinum um fornmuni, ÞeSa^^i
lá í sjúkrahúsi. Þjónustustúlka hennar
10 — HEIMILISBLAÐIÐ