Heimilisblaðið - 01.01.1958, Blaðsíða 30

Það var ljós niðri og þeir heyrðu menn
tala saman. Þeir heyrðu bæði muldur og
hlátur.
Mansel læddist niður káetustigann og
Tómas á hælum hans.
Stiginn lá næstum beint niður í lítinn
sal. Þar var ekkert ljós, en þeir sáu vel skil,
því að það var ljós einhvers staðar að baki
þeirra.
Hjartað hamaðist í brjósti Tómasar, en
Mansel var algjörlega rólegur og öruggur.
Það var eins og hann vissi mæta vel, hvern-
ig var um hnútana búið, og vissi, að það
var ekkert að óttast. Það kom líka í ljós,
að hann hafði rétt fyrir sér.
Þeir voru komnir alveg niður stigann og
sneru sér við, þannig að þeir sneru baki við
dimma salnum. Fyrir framan þá voru tveir
gangar, sinn hvorum megin við stigann.
Fyrir hvorum ganginum voru dyr. Dyrnar
til hægri voru lokaðar, en dyrnar til vinstri
voru opnar og þaðan að innan kom ljósið.
Þeir gægðust inn um dymar og sáu, að
margar dyr voru hvorum megin, sennilega
inn í káetur. Dyrnar á einni af þessum káet-
um stóðu opnar, og þaðan heyrðust karl-
mannsraddir.
Mansel hvíslaði að Tómasi: „Við heyrum
ekkert hér. Við verðum að fara nær. En
við verðum að vera við því búnir að hverfa,
ef einhver hreyfir sig. Á þeirri stundu, sem
þér verðið varir við, að ég ýti við yður,
verðið þér að skjótast aftur inn í salinn og
þar út í horn. Þar mun enginn geta séð
okkur.“
Hann læddist nær opnu dyrunum og
Tómas á eftir. Nú heyrðu þeir raddirnar
greinilega.
„Það er þá Formósa," sagði einhver mað-
ur, sem talaði með hreim, sem ekki var gott
að átta sig á.
„Það er lygi,“ sagði Júdas með þrótt-
mikilli röddu, „það er stúlkubarn, sem heitir
Valentin.“
„Það getur verið, að Valentin sé hið rétta
nafn Formósu. Hún hefur tæplega verið
skírð Formósa.“
„Það er ekki Formósa,“ sagði Júdas með
áherzlu. „Formósa er hér hvergi nálæg, hún
hefur lokað sig inni í lítilli höll og vill ekki
koma út. Ég segi ekki, að við vildum ekki
gjarnan ná henni — það vildum við mjög
kki
gjarnan, en við erum ekki það heimskn",
reka hana út. Við slátrum ógjarnan Sn
hænu, þær eru of dýrmætar til þess.
„Samt sem áður hefur nú heyrzt, að Þa
sé gert — þegar hænurnar hætta að verpa
eggjum.“
„Hver segir, að hún sé hætt að hjájP,
okkur? Hún er bálill út í foringjann, a^ PV1
að hann er að eltast við náunga, sem hun
þekkir, en —“ ..
„Þér segið nú, að það sé Formósa,1 sa®
hinn maðurinn.
Júdas andvarpaði. . *
„Ég er margbúinn að segja þér, að
er ekki hún,“ sagði hann. ,,Það skiptir e
máli. Ef þú hefur löngun til að kalla han
Formósu, þá máttu það gjarnan mín ve®n^
Þarna eru sex ljósmyndir af henni —' n
og aldur stendur aftan á.“
„Heyrið mig nú,“ sagði hinn maðurin11
ræskti sig. „Mér er vel ljóst, hvað her ^
um að ræða, og ég veit það sem ég velt’kaj
ég leik ekki með. Venjulegan varning s ^
ég taka á mína ábyrgð, en ég er ekki nje
í að koma Formósu í gildru, það getið P
reitt ykkur á.“
„Þú ert ekki klókur,“ sagði Júdas. ,,Hve
vegna ekki, ef ég mætti spyrja?“
„Vegna þess að ég geri það ekki' sa ^
hinn maðurinn, „og ég er húsbóndi a n
skipi.“
„Líttu á þetta andlit,“ sagði Júdas
Við
gætum grætt 10.000 franka á því.“ g.
„Það er afar sennilegt,“ sagði hinn 1113
urinn- , l0ooo
„Hefurðu ráð á að hafa af þer 1
franka?“
„Það kemur ekki málinu við.“
„2000 í viðbót,“ sagði Júdas. ^
„Þú getur sparað þér ómakið,“ sagð>
maðurinn. „Ég geri það ekki.“
„Sjáum til,“ sagði Júdas hæglátlega- ^
Það varð nokkur þögn, þá var einhve
hellt í glas. _ ,er
„Það eru góðar horfur með vínupP^ ^ j
una,“ sagði hinn maðurinn. „Bróðir m
Bordeaux —“
„Já, einmitt það,“ sagði Júdas. „Hvel
hefur Daisy það?“ . ^
„Ágætt“ sagði hinn. „Hún hefur a*vinr3
í San Francisco, og henni líkar vel að
þar.“
28 — HEIMILISBLAÐIÐ