Heimilisblaðið - 01.01.1958, Blaðsíða 34

OTTO LÚTKEN:,
AHÆTTUSPIL
Ég heiti Wladimir Tjornikow, og spila-
mennskan er mér í blóð borin.
Ef einhver getur fært mér heim sanninn
um, að lífið frá vöggu til grafar sé eitthvað
annað en eitt örvæntingarfullt áhættuspil,
þá skal ég gjarnan biðjast afsökunar, en því
getur enginn í móti mælt, og þess vegna
afsaka ég mig ekki.
★
Lukkuspil ástarinnar ræður
tilveru okkar á jörðinni og þar
erum við leiksoppar örlaganna.
Maðurinn með Ijáinn
dregur einn góðan veðurdag
númer okkar í hlutaveltu
dauðans, og í millitíðinni
vörpum við stöðugt hlutkesti
um hið góða og illa
í tilverunni, ýmist leggjum við
peninga eða þá sjálft lífið
undir.
Það síðastnefnda
er mesta áhættuspilið.
★
Einu sinni, fyrir löngu síðan — (eru virki-
lega ekki nema fjórtán ár síðan?) — var ég
stúdent við háskólann í St. Pétursborg. Nú
heitir borgin Leningrad, þá hét hún St. Pét-
ursborg, og ef einhver hefði árið 1913 sagt
fyrir um nafnbreytinguna, sem koma skyldi,
þá hefði hann verið talinn vitfirringur.
En keisarinn og ráðherrar hans spiluðu
áhættuspil og töpuðu .... en, eins og ég
hef þegar sagt, fyrir löngu síðan, áður 611
heimsstríðið skall á, var ég stúdent, og
má til með að segja eins og er, að eg v‘
,itt
góður og iðinn stúdent.
Ég lagði feikna mikla áherzlu á nám 111
— læknisfræðina — mig dreymdi s^13
drauma um að verða mikill læknir, visiu
• oS
maður, velgerðarmaður mannkynsms,
þess vegna forðaðist ég öll afskipti af stjoin
málum.
Ekki svo að skilja, að ég hefði engan áhuí
á ástandinu í þjóðfélagsmálum, en áhsettan
við að flækjast inn í eitthvað, sem
hindrað nám mitt, var of stór í mínum
aug'
um, og þess vegna sneiddi ég alltaf ^
þeim félögum mínum, sem (reyndar v ^
þeir algerlega óvirkir) ræddu stjórnmál 0
voru með hin og önnur samsærisáf0’^
Flestir þeirra vissu varla hvað þeir vildu e
gátu hugsað rökrétt um stjórnmál.
Það er spaugilegt að hugsa til þesS’
fjórtán ár eru liðin síðan þetta skeði, m1 ^
fremur virðast fjórtán aldir vera um
að
klu
gengnar.
Og allir draumar mínir, ráðagerðu"
vonir hafa þyrlazt út í buskann eius
laufblöð í hauststormi og eru að engu
ir. Stríðið skall á, og við vorum allir kva’
oí
oí
orðn'
ddir
fðir
til herþjónustu og án frekari vafninga 33
til að gegna varaliðsforingjastörfum-
Auðvitað átti ég að verða herlæknir> e ^
ég vissi hverjar skelfingar biðu herlm
okkar, sem áttu í eilífu stríði vegna sk° ^ .
á sjúkrarúmum, deyfilyfjum, meðölum ^
öðrum hjálpargögnum, á sama tíma og s®r
ir hermenn streymdu að þúsundum salT1,
og mér heppnaðist að losna við þann s*a
en í staðinn var ég gerður að stórskota 1
foringja,
Fyrst brjáísemin var allsráðandi hvoi i
var, þá vildi ég heldur lcála fólki, en
fyrir því að sauma saman það, sem
höfðu tætt í sundur.
eð
að hafa
aðrir
32 — HEIMILISBLAÐIÐ