Heimilisblaðið - 01.12.1958, Blaðsíða 4

Á JÓLUM
Minn frið gef eg yður.
(Jóh. 14, 29).
Að oss berast ýmsar raddir, ólíkar á marga
lund, — og lítill jólablær á flestum þeirra.
Það er æ ofan í æ verið að halda „allsherjar-
þing“ til að tryggja frið og sanngirni, og þó
miðar skammt. Ótal einstaklingar og margar
þjóðir búa enn við kúgun og ranglæti.
Mikill meiri hluti allra þjóða kýs frið, en
óttast ófrið. En þjóðaleiðtogar æðimargir
virðast háðir illum álögum, ala tortryggni
og hatur og hóta ýmist alþjóðaófriði eða ill-
vígri flokkabaráttu.
Þó hefur friðarboðskapur jólanna verið
fluttur í nærri 20 aldir, og milljónir manna
sungið jólasöngva öld eftir öld. I hálfa aðra
síðustu öld hafa tugþúsundir kristniboða
flutt fagnaðarerindið út um allan heim, en
þó fjölgar heiðnum mönnum mikið örar en
kristnum. Tugþúsundir kennimanna flytja
jólaræður á hundruðum tungumála, þó er
miklu stærri hópur raunabama — oft á
næstu grösum — sem enginn heimsækir með
orðum lífs og huggunar. „Líknarmálum lík-
*ju *ju íju *ju *ju *jU *ju *jU *jU 'jU yu ixi *xi yu *ai *ui *
ar fregnir um hræðileg slys, glæpi og ófrið
f jær og nær, og þó er nærri átakanlegast að
heyra um tortryggnina og hatrið hjá leið-
togum þjóðanna. Manni verður á að hugsa:
Eru það verstu mennirnir, sem mest fá völd-
in, og því eru sannkristnir menn svona utan
við eða vanmáttugir í þjóðmálum? Og til
hvers er verið að halda jól í svona heiðnum
heimi?
Það er ekkert spaug, þegar svona hugsan-
ir ásækja mig í einverunni. En þegar ég lít
þarna á vegginn, þá er eins og við mig sé
sagt: Vertu hughraust, þetta Ijóta, sem þú
ert að brjóta heilann um, er ekki annað en
brotið gler og skemmd umgerð; orð Drottins
varir að eilífu. Svo fer ég með allan sálm-
amans", er víðast hvar vel sinnt um jóhn'
en „líknarmál sálarinnar“ gleymast rnörí
um.
Léttúð og andvaraleysi forðast að hugsíl
um þetta ósamræmi, leitar gleði og nautI^a
fjarri Betlehem, en finnur vonsvik og lel
indi og kemur að lokum dauðþyrst að t°in
um brunni vitringanna. — Og þó eru kom111
jóh __
Hverfum um stund brott frá þessum hella
brotum, og hættum að hlusta á hávaðasöm11
raddirnar. Reynum að setjast kyrrlát
hlusta eftir ómum þagnarinnar. „Ómar þa&n
arinnar“, hver heyrir þá? — Þeir sem u 11113
inn, sem þarna byrjar, bið fyrir þjóðh1111
minni, — og hlakka til komandi jóla.
aldrei er ég jafn glöð og örugg eins og V1
heilaga kvöldmáltíð. Þá loka ég augum 111111
um og hugsa: Nú sit ég við stóra borðiði
sem nær frá jörðu til paradísar. Við efst3
enda þess situr Frelsarinn og látnir ástviu1^
mínir, sem kvöddu í Jesú nafni, eru þar h]3
honum. Það er ef til vill barnalegt, en aa£Í
er blessun að þeirri „barnatrú" og vil ahh1
missa hana.“---------
Að skilnaði þakkaði hún fyrir „blessað
sakramentið, en séra Árni þakkaði fyh1
„ágæta jólahugvekju", og fékk leyfi til a
flytja hana öðrum, þeim til alvarlegrar íhu£'
unar. Sigurbjörn Á. Gíslason.
216 — HEIMILISBLAÐIÐ