Heimilisblaðið - 01.12.1958, Blaðsíða 14

einn einasti meðlimur komizt í alvarlegt
kast við lögin.
Jesse Owens er vanur að gefa drengjunum
þetta boðorð: ,,Við viljum allir gjarnan vera
nr. 1 — en við verðum fyrst að læra að
hegða okkur eins og góðum íþróttamönnum
sæmir. Við verðum að fara eftir leikreglun-
um. Ekki æsa okkur upp eða beita prettum.
Þið skulið koma eins fram við mótleikara
ykkar og þið óskið, að hann komi fram við
ykkur. Og þegar leiknum er lokið, gangið
þið út í lífið jafnsannir íþróttamenn og á
leikvanginum."
Það er hreinasta ævintýri að heimsækja
eitt af æskulýðsfélögunum með Jesse Owens.
Drengirnir þyrpast í kringum hann, þegar
þeir sjá hann. „Jesse, Jesse,“ hrópa þeir í
hrifningu. Hann talar við þá um horfur á
atvinnu, um föður, sem ekki getur haldið
sér frá flöskunni, hve stærðfræði sé ómeltan-
leg, um herþjónustu og um rokk og roll.
Jesse Owens hefur hjálpað hundruðum
manna um vinnu í frístundum þeirra og
leyfum og margir þeirra hafa þá fyrst getað
veitt sér að borða. Hann hefur fengið marg-
an heimilisfaðirinn til að tæma heldur um-
slagið með launum sínum heima heldur en
í veitingahúsi, og hann hefur bjargað mörg-
um hjónaböndum, sem voru á góðum vegi
með að fara út um þúfur Oftar en einu sinni
hafa lögregluyfirvöldin gefið drengjum tæki-
færi til að taka sig á fyrir heitar bænir Jesse
Owens.
Þegar Jesse Owens hefur lokið daglegum
störfum sínum, heimsækir hann öll æsku-
lýðsfélögin. Um 200 sinnum á ári heldur
hann fyrirlestra um starfsemi þeirra. Það
eykur vinnustundir hans upp í 90 í hverri
viku. Hvað kemur til, að hann hefur slíkan
áhuga fyrir þessu? Einn gamall vinur hans
frá olympíuleikunum gefur þessa skýringu:
„Jesse þykir vænna um tilveruna og sam-
borgara sína en nokkrum öðrum, sem ég
þekki. Hann er svo yfirfullur af vilja til að
hjálpa öðrum, að engu er líkara en hann
þreytist aldrei. A ólympíuleikunum tefldu
Þjóðverjar fram manni í langstökki, sem hét
Long. Hann og Jesse voru svo harðir keppi-
nautar, að fólk beið í ofvæni úrslitanna. Eft-
ir eitt stökkanna fékk Long krampa í fótinn
og féll saman. Sá fyrsti, sem þaut honum
til aðstoðar og fór að nudda fót hans, var
Jesse. Það gerði hann ekki til að auka á vin
sældir sínar meðal áhorfenda, hann gat bia
áfram ekki setið á sér.“
Hinir framúrskarandi hæfileikar Jesse
Owens til samstarfs við æskufólk fengu
verðskuldaða viðurkenningu af Bandaríkja
stjórn 1955, þegar hann var sendur í tveggJa
mánaða ferð til Indlands, Singapore, Malaya
og Filipseyja til að miðla öðrum af dýrmætn
reynslu sinni. Einkennandi fyrir þær ^
tökur, sem hann fékk, voru eftirfarandi °r
í leiðara eins Bombayblaðsins: „Jesse Owens
er betri sendiherra fyrir land sitt en nokkur
atvinnu-erindreki. Skóladrengir í dag munU
sem fullorðnir menn minnast þess dags>
þeir tóku í hönd Jesse Owens.“
Meðan á heimsókninni í Indlandi sto >
skeði nokkuð, sem betur en mörg orð skýra
þá heimspeki, sem liggur að baki lífi ^
erni Jesse Owens. Hann þurfti að skipta
föt, áður en hann skyldi halda fyrirlestm;
og kom hlaupandi upp tröppurnar á gistm
sínu, þegar tötralegur förupiltur Sre1^ ^
jakka hans. Jesse Owens tók þennan
ára dreng með upp í herbergi sitt, setti ha
í heitt bað og pantaði mat handa h°nulU
Indverskur blaðamaður, sem var viðstad ’
ætlaði að fara að mótmæla þessu framfel ^
Drengurinn væri úrhrak, tilheyrði I^
stéttum Indlands, og nú gæti Owens 3 ^
hættu að verða fyrir óþægindum út af Pe
Þá reiddist þessi stóri negri.
„Úrhrak . . . slúður og vitleysa,“ sa j
hann. „Það er ekki til eitt einasta
öllum heiminum, sem við fullvaxnir 111
berum ekki ábyrgð á.“
Konur í Arabalöndunum hafa löngum verio
okaðar af karlkyninu. Til dæmis hefur k°na jyr-
orðið að ganga á eftir karlmanni, með skýluh 11
ir andliti. Eftir síðustu heimsstyrjöld sýndu ^
mennirnir konum fyrsta vott frjálslyndis °^^&n á
reisnar með því, að leyfa þeim að ganga á un
ferðum þeirra um sanda og eyðimerkur. . rg-
Á þeim tímum gátu menn átt von á duldu®
sprengjum á ólíklegustu stöðum.
Thomas Kimzey, 99 ára öldungur í Iola i
ríkjunum, fékk fyrir rétti leyfi til skilnaðar íra^ t|l-
sinni, sem var sjötug, en jafnframt var h°nu ^ &fl
kynnt, að hann mætti ekki kvænast aftur zey
eftir hálft ár. „Það skil ég mætavel,“ svaraði
og hneigði sig, „en væntanleg má maður líta i
um sig á þeim tímá?“
226 — HEIMILISBLAÐIÐ