Heimilisblaðið - 01.07.1962, Síða 6

þeirra frá hinum stærri hlutum á sjónum.
En bæði næmleika þeirra og sundurgrein-
ingarhæfileika eru takmörk sett. T. d. get-
ur tækið hvorki greint á milli tréskips og
stálskips né kafbáts og hvals. Aftur á móti
er „ratsjá“ höfrungsins — sem er hin full-
komnasta í dýraríkinu — yfirnáttúrlega
næm. „Höfrungnum nægir ekki að taka á
móti endurvarpinu," segir dr. Kellogg.
„Hann orkar einnig að skilgreina, meta
og draga ályktanir af því.“ Með hjálp neð-
ansjávarhljóðnema og þar til gerðu segul-
bandi gerði dr. Kelogg tilraunir með
nokkra höfrunga. Hann kastaði lítilli stál-
kúlu í kerið til þeirra, 20 metra frá þeim
stað sem höfrungarnir héldu sig á. Sam-
stundis fóru höfrungarnir að gefa frá sér
undarleg smellhljóð — og tæpum tuttugu
sekúndum síðar höfðu þeir fundið kúluna.
Höfrungar eru framúrskarandi eftir-
hermur. I upphafi annarrar heimsstyrjald-
arinnar töfðu þeir fyrir kafbátaveiðum
bandamanna með því að líkja eftir mótor-
skrölti, ritsíma, skrúfudrunum og öðrum
neðansjávarhljóðum. „Orðaforði“ þeirra
nær líka fuglablýstri, hæðnishvæsi og
hljóði, sem einna helzt líkist ískri frá riðg-
uðum hurðarlömum.
Ef til vill tekst tilraunasálfræðingnum
dr. John Lilly að leysa eitthvað af gátum
hafsins með rannsóknum á heila höfrungs-
ins. í rannsóknastofu sinni í St. Thomas á
Jómfrúareyjum, reynir hann að læra mál
höfrunganna og kenna þeim okkar tungu.
Dr. Lilly hefur sannreynt að meðalþyngd
höfrungsheila er 1,68 kg (en 70 kg þungur
maður hefur 1,41 kg heila). í höfrungs-
heila eru álíka margar frumur í hverjum
rúmsentimetra og eru í mannsheilanum,
og hann er að öllu leyti mjög háþróaður.
Dr. Lilly hefur hlerað margt með því að
koma fyrir hljóðnemum fyrir niðri í kerum
höfrunganna og taka hljóðin upp á segul-
band. Stundum heyrði hann nokkur orð —
að vísu hjáróma —, sem oftast nær voru
eftirlíkingar af því sem hann sjálfur hafði
sagt. Eitt sinn gerðist höfrungur of nær-
göngull við hann. Dr. Lilly hrópaði að hon-
um nokkrum ertnisorðum, en höfrungur-
inn svaraði um hæl. „Hann hermdi svo vel
eftir rödd minni, að konan mín rak upp
hlátur,“ sagði dr. Lilly. „Og samstundis
rak höfrungurinn upp stórkostlega eftir-
líkingu af hlátri konunnar.“
Sumir haflífsfræðingar halda því fram.
að gáfnavísitala höfrungsins væri hærri en
mannsins ef þeir hefðu haft þörf fyrir að
þróa hana. Það hafa þeir ekki gert — lifn-
aðarhættir þeirra henta þeim augsýnilega
vel og þeir spjara sig ágætlega með því sem
þeir hafa frá náttúrunnar hendi. Við get-
um hugsað okkur hvað skeði ef höfrung-
urinn fullnýtti heilarými sitt einhvern
tíma. Ef það reynist rétt, að hinn stóri
heili hans sé þannig samsettur og eins há-
þróaður og sumir vilja halda fram, er það
mögulegt, að einn góðan veðurdag verði
maðurinn fær um að eiga samtal við dýr
í fyrsta skipti.
!■■■■■■■■( < Hin 23-ára gamla Berlínar-
\ \ > - stúlka, Birgit Bergen, sem
komið hefur fram í þýzka WÉ|
| fj 1 sjónvarpinu og síðar í kvik-
1 ÆmS ifflPg myndum, hefur nú fengið til-
boð frá bandarískum kvik- IMÉIÍÉ l||Pl & %8|PMÉ|i
| % |||||| ■: , myndafélögum um að leika
V '' ' '' stórt hlutverk í Hollywood.
Þetta töfrandi par hefur sýnt
\ f - - j sig á mjólkurvörusýningu, sem I! ísé i||
1 ii; var nýlega haldin í Englandi. m 11 II11 .# imfem It ..Æ
' - j Þessi fallega stúlka var kjörin IBMIMI ■■■ /
- \^ % „ostadrottning" Englands og Sláiif M W* fiwaS
■1 félagi hennar á myndinni er lítill jersey-kálfur. >
138
HEIMILISBLAÐl®