Heimilisblaðið - 01.07.1962, Page 24

CH. A. VULPIUS:
RINALDO RINALDINI
t
Framhaldssaga
Að nokkrum tíma liðnum kom Leonóra
aftur inn í garðinn og rakst þar á Rinaldo,
sem sat hugsi í laufskálanum.
„Bróðir minn er farinn með Nicanor,"
sagði hún, „en mágkona mín vill tala við
yður.“
Lára vildi fá að vita eitthvað um öldung-
inn og hvað hann og eiginmaður hennar
gætu haft saman að sælda, en fékk engar
útskýringar hjá Rinaldo. — Um kvöldið
kom maður með hring til Rinaldos, og
hann bjóst þegar til brottferðar. Þegar
hann kvaddi, gaf hann Leonoru skilnaðar-
gjöf, og flýtti sér svo sem mest hann mátti
út úr hallargarðinum í fylgd með Lodovico.
Þeir héldu ferðinni áfram alla nóttina,
en komu þá að gamalli höll, sem var hið
bezta vígi. Rinaldo var kynntur fyrir hall-
arverðinum og hann spurði, hver réði hér
húsum.
„Þetta er höll húsmóður minnar,“ svar-
aði Toronero hallarvörður.
„Hvað heitir hún?“
„Vitið þér það ekki?“
„Ég veit ekki, hvar ég er og því síður
þekki ég eiganda hallarinnar."
„En hún þekkir yður.“
„Mig?“
„Hún sagði mér frá komu yðar og þér
heitið víst de la Cintra, riddari."
„Það er rétt. En hvar er hún?“
„Farin!“
„Hvert?“
„Veit það ekki.“
„Og hvað heitir hún?“
„Ventimiglia greifafrú.“
„Ventimiglia! — Hana þekki ég ekki
undir því nafni að minnsta kosti.“
Rinaldo fékk nú bréf frá öldungnum,
sem bað hann að senda sér Lodovico. Rin-
aldo bað Lodovico að koma fljótt aftur
og því lofaði hann. Hallarvörðurinn bað
Rinaldo að afsaka, að hann gæti ekki sinnt
gesti sínum sem skyldi, en sagði, að Marga-
lisa, systir hans, mundi stytta honum
stundir.
Rinaldo átti engin orð til að lýsa hinu
fagra útsýnni úr höllinni. Margalisa bað
hann að tala ekki um það, en syngja held-
ur eitthvað og leika undir á gítar.
„Verðið þér lengi hér í höllinni?“ spurði
hún.
„Ég hef ekki hugmynd um það.“
„Hér er einmanalegt, þegar greifafrúin
er ekki heima. íbúar hallarinnar eru ekki
aðrir en bróðir minn og kona hans, stúlka,
tvö börn og ég. Það er lítið að starfa —
og svo læt ég mér leiðast. Ef þér verðið
hér lengi, fer yður áreiðanlega að leiðast."
„En þú ert nú hér.“
„Þafð er lítið gagn af því. Hvernig á ég
að fara að því að reka leiðindin á dyr?“
„Þú getur sagt mér sitt af hverju.“
„Hvað þá?“
„Sagt er, að ekki sé allt kyrrt hér í höll-
inni.“
Margalisa horfði áhyggjufull í kringum
sig og mælti: „Um það segi ég ekkert.“
„Ég veit nú dálítið!“
„Hvað vitið þér þá?“
„Það er nú margt og mikið.“
„Þér vitið þá miklu meira en ég.“
Hún breytti um umræðuefni: „Hvernig
fellur yður við Ventimigliu greifafrú?“
„Ég þekki hana ekki neitt. Ég hef aldrei
séð hana.“
„Og þér eruð þó í höll hennar. Hún á fal-
156
HEIMILISBLAÐIÚ