Heimilisblaðið - 01.03.1979, Blaðsíða 6

Hann hrukkaði ennið, og hún hélt
áfram:
„Skilurðu ekki, að það þýðir ekki aðeins
að varpa því frá sér og reyna að gleyma
því, heldur verður maður að ræða út um
málið ? Þú veizt ofur vel, að mér þótti áður
fyrr fjarska vænt um Philip. Allir á skrif-
stofunni vissu það. Og- ég skammast mín
heldur ekkert fyrir það,“ sagði hún nokk-
uð einbeitt, þegar hann reyndi að fjar-
lægjast hana ögn. „Þú verður að skilja,
að mér var mjög hlýtt til Philips, og ef
hann hefði veri ðöðruvísi en hann var,
þá hefðum við getað orðið hamingjusöm
saman. En nú er það aðeins einn maður
í öllum heiminum, sem ég met einhvers og
sem ég treysti í einu og öllu; aðeins einn
maður sem er hugsjón mín holdi klædd og
jafnvel meira en það, og það ert þú.“ Með
tár í augum bætti hún við:
„Elsku bezti vinur, láttu ekki þennan
skugga komast að okkur, úr því ég elska
þig jafn heitt og ég geri, af öllu mínu
hjarta.“
Hún bæði brosti og grét í senn, og hann
tók hana aftur mildilega í faðm sinn. Varir
has fundu fyrir vörum hennar, og hann
hvíslaði bh'ðuorðum í eyra hennar, sagði
að hún væri ástin hans og allt hans líf.
En samt sem áður var hún ekki fullviss
um, að hann tryði henni. Hafði minningin
um það liðna vikið úr huga hans, eða ætl-
aði hann aldrei að geta losað sig við hana?
Ó, það væri tilgangslaust og fullkomlega
ói’éttlátt, ef sá skuggi ætti að elta hana
allt hennar líf. Hún hafði ekkert af sér
gert, þurfti ekki að ásaka sig fyrir neitt.
Þau héldu hvort yfir um annað þar sem
þau gengu út úr lystigarðinum. Hún gat
ekki stillt sig um að halla höfðinu að öxl
hans, rétt eins og til þess að leita sér
styrktar, huggunar og öryggis.
Þau fóru að tala um framtíðarfyi-irætl-
anir sínar. Bráðum ætluðu þau að halda
brúðkaupið. Eigið hús og garð ætluðu þau
að hafa. Dásamlegt var að ræða um heim-
ilð, sem brátt átti að verða þeirra eigið-
Það var von hennar, að Andrew væri hætt-
ur að hugsa frekar til Philips. En hún ótt-
aðist samt um, að það gerði hann. Þegai’
þau kysstust og skilnaði seint og um síðir,
fannst henni eins og einhver gremja í kossi
hans.
Nancy fann ekki fyrir hinni minnstu
gremju í garð Philps; hún var komin yfú’
allt slíkt. Um tíma hafði hún óskað sér
þess að vera dauð — og það hafði algjör-
lega verið hans sök. Philip hafði raunveru-
lega elskað hana; hún trúði því enn statt
og stöðugt.
Hún var starfandi á skrifstofu föður
Philips þegar hann kom þangað til að
kynnast starfsemi fyrirtækisins. PhiliP
var maður fjarska myndarlegur og aðlað-
andi, en geysilega veikgeðja.
Andrew starfaði við þetta sama fyrir-
tæki, en hún hafði aldrei litið á hann á
þennan hátt. Hann var nokkuð hærra sett-
ur, var eldri og óaðgengilegri.
Philijo var maður ljós á brún og brá, hlá-
eygur með birtu hraustleika yfir sér. í
fyrsta skipti sem þau litu hvort annað
augum, kviknaði viss þrá hjá báðum. Nan-
cy var sjálfri ofur ljóst, hvernig henni
leið, en að honum liði eitthvað svipað-
það gat hún varla skilið. Það var of dá-
samlegt til að geta verið satt.
Kvöld eitt, þegar þau unnu eftirvinnu
á skrifstofunni, rann það upp fyrir þeim,
að þau voru ástfangin hvort af öðru. PhiliP
kyssti hana. — Hann var fyrsti maðui’-
inn sem nokkru sinni hafði kysst hana-
Hinn glæsilegi sonur sjálfs húsbónda henn-
ar var orðinn ástfanginn af henni og vildi
kvænast henni.
Allavega töluðu þau um væntanlegt
hjónaband, og Nanccy leit á sig sem trú-
lofaða honum. Þess vegna var það henni
ógjörningur að skilja það til fulls, hvernig’
42
HEIMILISBLAÐlP