Heimilisblaðið - 01.03.1979, Síða 14

„Við verðum ef til vill að halda á stað
eins og við værum hundeltir.“
„Kæmi mér ekki á óvart.“
„Er hliðið læst?“
„Já, með hengilás og keðju, og tveir
menn standa á verði við það“.
„Hefurðu talað við þá?“
„Já, þeir eru önugir yfir því, að þeir
fá ekki að taka þátt í veizlunni. En þeir
verða víst kyrrir, þar sem hann hefur
skipað þeim að vera. Barboza lætur ekki
óhlýðnast skipunum sínum.“
„Hérna eru þrjár flöskur af koníaki,
Sam. Þú getur sagt varðmönnunum, að
það sé Barboza sjálfur, sem hafi sent þeim
þær. Hvað mikið af þessu þriggja-stjörnu
gutli heldurðu að þurfi til þess, að einn
af þessum náungum sjái allt tvöfalt?“
„Ein flaska ætti að vera nægjanleg til
og gera þá dálítið rangeygða, næsta flaska
fær þá til að halda, að allt í einu hafi skoll-
ið á niðdimm þoka, og þriðja flaskan —
það er nú hreinasta ölæði. En ef meira
skyldi þurfa, þá hefur maður þó alltaf
tómu flöskurnar til að svæfa þá með.“
Toomey setti hækjuna aftur undir hand-
legg sér, stakk flöskunum þremur í vasa
sína og haltraði á stað út í myrkrið. Þegar
hann kom aftur skömmu seinna, sauð hlát-
urinn niðri í honum. „Þeir hefðu getað
faðmað mig að sér og arfleitt mig að öllu,
sem þeir áttu og höfðu undir höndum,“
sagði hann. „Ha, ha! Þú hefðir bara átt
að sjá, hvað mannagreyin urðu glöð! Við
þurfum ekki að óttast þá. Og nú skaltu
bara heyra. Allir hestar Barboza standa
úti í réttinni. Þeir eru með reiðtygjum og
tilbúnir til alls. Barboza er reiðubúinn að
halda á stað með augnabliks fyrirvara."
Curzon leit spyrjandi á félaga sinn.
„Hvernig heldurðu, að útlitið sé fyrir
okkur?“
„tJtlitið fyrir okkur er svipað og útlitið
væri fyrir gamla ruggustólinn hennar móð-
ursystur minnar í nautaati — ef til vill
varla eins gott,“ svaraði Toomey. „Ef við
hefðum ekki þessar tvær stelpur meðferðis,
þá væri réttast fyrir okkur að laumast
héðan burtu undir eins.“
„Það er einungis vegna stúlknanna, að
vörður hefur ekki verið settur yfir okk-
ur,“ sagði Curzon. „Barboza er ljóst, að
við munum ekki yfirgefa þær. Meðan hann
veit, hvar þær eru; þá veit hann einnig,
hvar okkar er að leita.“
„Já, já, þetta er alveg augljóst. Við neyð-
umst til að vera stórbokkalegir, það skil
ég. Og það hefur þér tekizt prýðilega hing'
að til. Ykkur Barboza kemur ágætlega sam-
an.“ Toomey hallaði hinu reifaða höfði sínu
töluvert til hliðar og horfði forvitnislega
á vin sinn: „Heyrðu — hreinskilnislega
sagt,“ sagði hann, „ert þú ekki da Luz •
„Það gildir í sannleika sagt alveg einU,
hver ég í raun og veru er, ef ég aðeins hef
þenna hatt á höfðinu," svaraði Curzon og
stóð kyrr stundarkorn eins og í þungun"1
þönkum. „Hlustaðu nú á mig,“ sagði hann
svo. „Þú getur ekki verið til neins gagus
inni í húsinu. Þú verður heldur að vera
hérna hjá hestunum, ef ske kynni, að við
þyrftum á manni að halda hérna úti.“
Múlrekinn varð allt annað en glaður a
svipinn, þegar hann heyrði þessa tillögU-
„Þrjótarnir eru mjög prúðir eins og saku
standa,“ sagði hann, „en það þarf ekk1
mikið til að breyta þeim í hýenur.“
„Tveir á móti hundrað," sagði Curzon,
„geta ekki mikið meira en einn á mót1
hundrað.“
„Tveir menn, sem eru samtaka," sagði
Toomey, „fá meiru áorkað en tuttugu, sen1
berjas dreifðir."
„Það er ekki það, sem á veltur. Ef manui
er þrengt upp að vegg og verður að slásL
þá slæst maður, þó maður sé einn á mót1
þúsund. En hlustaðu nú á, hvað ég
hugsað mér: Þú ferð með hestana upp 1
litla lundinn, sem við fórum fram hja,
rétt áður en við komum að hliðinu. ÞaI
50
H E I M I L I S B L A Ð I Ð