Heimilisblaðið - 01.03.1979, Blaðsíða 17

skyldi hafa. verið vísað til sætis við vinstri
Jay Coulters.
^jónustufólk Amors-fjölskyldunnar
^afði ekki átt undankomu auðið, þegar ráð-
lzt var á óðalssetrið, og menn Barboza
þangað inn um hliðin. Það hafði
fen?ið skipun um að ganga um beina við
30l'ðið, alveg eins og það hefði orðið að
^ei’a, ef það hefði verið don Garza Amor
s.lalfur, sem var að halda eina af hinum
stóru veizlum sínum. Nú stóð það — um
fl"u talsins — í dyrunum, þrýsti sér hvert
llPp að öðru og horfði á með öll merki ótta
°£ skelfingar í svipnum.
Eftir bendingu frá Barboza var tekið
i’eiða fram matinn. Það fór ekki fram
a hinn venjulega hátt, þannig, að réttirnir
V0eru bornir inn hver á fætur öðrum í
Venjulegri röð. Nei, allir réttirnir voru
ö°mir á borð í einu, eins fljót og þjón-
Ustufólkið gat rogazt með fötin úr eldhús-
1Uu og upp á veizluborðin. Barboza vildi
cluðsjáanlega fá að sjá mat, sem einhverju
n®mi.
Og þar var líka borið á borð ótrúlega
mikið af mat.
kar var súpa, borin fram í silfuimúns-
skálum, ansjósur, ólífur, pylsur, kavíar í
sfórum dósum, litlar Kyrrahafsostrur,
sfeiktur áll, heitir og kaldir kjötréttir af
óllum hugsanlegum tegundum, gæsir, end-
Ul’ °g hænsni, steikt á teinum, kökur af
allskyns samsetningi, ostur og aldini,
sfeiktir fasanar og akurhænur, lostæt villi-
n’áð og framar öllu öðru — kalkúnuhæn-
Urnar hans Barboza, sem kæfðar höfðu
Verið í koníaki. Á borðunum var ísyggi-
eSa mikið af silfurkönnum og vínflösk-
11111, og við hvert sæti voru fjögur eða fimm
^'los, sem voru fyllt jafnharðan og úr þeim
Var drukkið.
Barboza hóf veizluna með því að skipa
Sv° fyrir, að drekka skyldi skál hinnar
uSprúðu brúður da Luz. Hann lyfti gríð-
cll’stórum bikar, sem var fylltur með
Heimilisblaðið
blöndu, sem nefnd er kóngaveig, og blönd-
uð er að hálfu leyti úr koníaki og hálfu
leyti úr kampavíni. Hann drakk bikarin
í botn í einum teyg. Það gæti verið mikið
efamál, hvort nokkur maður mundi þola
að tæma tvo slíka bikara. Barboza var
þegar orðinn nokkuð óstöðugur á fótun-
um, er hann stóð upp, og það litla af and-
liti hans, sem í sást innan um hið hræði-
lega skegg, var eldrautt af víninu.
Þegar hann hafði lokið við hinar klunna-
legu árnaðaróskir sínar til Hermínu, leit
hann með rökum og gljáandi augunum á
Jay Coulter, sem sat við hlið hans eins og
myndastytta, köld og algerlega afskipta-
laus.
„Við skulum einnig drekka skál hins
fagra fanga, sem gert hefur okkur alla
að föngum sínum,“ sagði Barboza.
Allir vöðvar Curzons voru í háspennu.
Hver taug hans titraði. Hatturinn hans,
sem í fyrstu hafði teypt honum í óham-
ingjjuna, en síðan reynzt verndarvættur
í öllum hættum, lá við fætur hans, og
skammbyssuhylkið var opið.
Varir hans brostu, en bláu augun hans
sendu frá sér nístingskulda. Honum var
ljóst, að þessi veizla gæti aldrei farið vel
fram. Hún mundi áreiðanlega enda með
skelfingu.
Við hægri hlið hans sat Hermína. Hún
var náföl og mælti ekki orð frá vörum.
Hin skyndilega glaðværð hennar, sem feng-
ið hafði yfirhöndina hjá henni, var marin
og eyðilögð eins og blóm í hagléli. Fagra
andlitið hennar var snjóhvítt af hræðslu.
1 kjöltu hennar lá Apache samanhniprað-
ur, titrandi af reiði. Hann fitjaði upp á
trýnið, svo sá í hárhvassa vígtennurnar,
og hin neistandi augu hans horfðu leiftr-
andi um salinn. Öðru hvoru fór Curzon
með höndina undir borðið og klappaði
hundinum milli eyrnanna. Hefði Apache
aðeins verið hundrað sinnum stærri, mundi
53