Heimilisblaðið - 01.01.1982, Síða 2

VORLJÖÐ
Heyrirðu hljóminn —
heyrirðu söngfugla róminn?
Finnurðu tciugcumar titra viö hreiminn,
er tónamir líöa um vorbláan geiminn?
Finnst þér sem hljómöldur hugnæmar falli
a,S hjarta þér, líkt og þær kalli:
ó, hvílíkt yndi!
ástin viS lífið mig bindi!
Finnurðu ylinn
finnurSu vorsólar-ylinn?
Finnurðu geislana fjörga og hressa?
Finnurðu’ að sólin er lífið að blessa?
Finnst þér svo bjart og svo fagurt á vegi,
sem fagnandi hjarta þitt segi:
Lífið er yndi!
Lífið er lcærleikans yndi!
Sérðu, við Ijósið —
sérðu, við ylinn og Ijósið,
blómin á brjóstinu brosandi spretta,
blómgandi krónur úr duftinu flétta?
Finnurðu lífskraft frá Ijósinu bjarta,
líkt og þér ómi frá hjarta:
Lífið er máttur!
Lífið er kærleikans máttur!
Skilurðu sönginn —
skilurðu hljómblíða sönginn? .
Skilurðu ylgeislans ástríka varma,
örvandi, skapandi Ijósgeislans bjarma?
Skilurðu áhrifin — ástþýða máttinn,
sem örfar þér hjartsláttinn:
Guð er að tala —
GuS er í hjartanu að tala!
Þetta er vorið —
þetta er blessaða vorið.
Þetta er kærleikur, aflvakinn eini,
elskan, sem kveikir oss lífið úr steini.
Þetta er vakningin, Kristur að kalla
kærleikans boð — fyrir alla.
Ljósið mun sigra —
Ijósið er myrkrið að sigra!
Þetta er lífið —
þetta er frjóvgandi lífið.
Aflið, sem hrærir hvert einasta hjarta,
sem ylinn oss færir og Ijósgeislann bjarta,
er kærleiksuppsprettan, lifandi lindin,
lýsandi guðdóms myndin.
Lífið mun sigra —
lífið er dauðann að sigra!
Adam Þorgrímsson.
Forsíðumyndin: Hvítá, gljúfrin fyrir neðan Gullfoss.