Kirkjuritið - 01.03.1935, Blaðsíða 13

Kirkjuritið.
Vegur krossins.
101
aldir, siðan svndin hófsl á jörðu, og inun vara, unz síðasta
sálin, sem liefir risið gegn honum, hverfur aftur til lians.
Eina spurningin, sem öll örlög mannkvnsins eru und-
ir komin, er þessi: Líður Guð slíka kvöl eða ekki? Líður
lieilagur Guð ávalt kvöl vegna synda mannanna? Veld-
ur fráhvarf þeirra á vegum syndarinnar lionum sár-
uin harmi?
Vaeri ,,nei“ rétta svarið, þá fælist í því það, að kær-
ieiki Guðs til vor hefði aldrei verið sannur kærleikur
eða hann hefði kólnað út.
Nú hirtir Guð að.vísu eittlivað af eðli sínu í hverjum
uianni. En hann vill einnig hirta það til fulls. Hann
lalaði orðið, og orðið var Kristur. Jesús Kristur opin-
herar oss til fulls eðli Guðs. Guð er heilagur. Guð er
niáttugur. Guð er dýrlegur. Guð er kærleikans Guð. En
öllu öðru fremur opinberar Jesús Kristur oss þá stað-
reynd, að lieilagur Guð Iíði kvöl sökum synda mann-
anna. Þjáning Ivrists sýnir oss það. Lif lians hefir kent
oss margt, en æðsti helgidómur þess, sem hefir að geyma
endurlausn og sameiningu, er krossinn. Þar er oss sýnd
Ijóst og álakanlega sú staðrevnd, að svndirnar valda
heilögum Guði kvöl. Þannig er svarað hinu mikla hrópi
hjartans. Eina lífsskilyrðinu fyrir hjálpræði manna er
fullnægt. Eina endurlausnaraflið, sem vér þekkjum til, er
að verki. Mennirnir eiga þess kost að verða sáluhólpnir.
Jesús Ivristur gefur oss örugga von um það. Hann
var alveg syndlaus, og þó leið liann kvöl. Svo líður Guð
sjálfur. Hefði Kristur svndgað, þá hefðu verk hans vald-
ið þjáningu hans. En nú þoldi hann saklaus þjáningu
og birtir oss skýrt þá staðrevnd, að Guð, liinn mikli andi
alheimsins, líður kvöl vegna synda mannanna. Guð
kemur þannig til vor á vegi krossins og kallar oss til þess
að lialda sömu braut til sín. Sá vegur er eina leiðin, sem
liggur frá Guði til mannanna og frá mönnunum aftur
til Guðs. Lausleg þýðing eftir Á. G.