Kirkjuritið - 01.03.1935, Blaðsíða 26

114
Jón Auðuns:
Kirkjuritið.
réttmæti þess, að hnekt væri ofurveldi Gyðinganna í
Þýzkalandi að nokkru.
Neyðarsambandsprestar mótmæltu margsinnis i kirkj-
um sínum liinum ofbeldisfullu afskiftum ríkisvaldsins
af innri málum kirkjunnar og létu opinberlega i Ijós
sorg sina yfir því, að Hitler hefði þverbrotið loforð sín
um að láta þau afskiftalaus og þeir fullyrtu, að þeir
þýzk-kristnu væru falskennendur i fvlsta máta, frá
kirkjulegu sjónarmiði. Sú fullyrðing fékk staðfestingu
þ. 13. nóv. 1933, þegar þýzk-kristnir efndu til mikils
umræðufundar fyrir sína menn um kristindóms- og
kirkjumál i íþróttahöllinni miklu í Berlín; fundarmenn
voru 20 þúsundir, samkoman var algerlega „hrún“, þ. e.
nazistisk, enginn kirkjulegur svipur var á henni, Gamla-
testamentið var smánað, í stað blessunarorðanna var
hrópað þrefalt „Sieg-Heil!“ fvrir Hitler og annað eftir
þvi. Ákvarðanir sámþykti fundurinn, allar miðuðu þær
í áttina burt frá kirkjulegum kristindómi! burt frá öllu,
sem minti á gyðinglegan uppruna og að hinu „hrein-
þýzka“ — gegn óhæfunni haí'ði einn leikmaður hug-
rekki til að greiða atkvæði, honum var ekki fysjað sam-
an! en 19999 greiddu atkvæði með!
Næstu dagana liafði ríkisbiskupinn engan frið fyrir
andmælum; hann fór nú sjálfur að liræðast heiðnina í
kirkjunni og þorði ekki annað en að láta undan síga i
bili. Fjölmenn kirkjufélög, sem áður liöfðu hallast að
liinum þýzk-kristnu, féllu nú frá þeim, en afdrifarík-
ustu afleiðingar þessa fundar voru þær, að þrír af lút-
ersku biskupunum, og tvímælalaust þeir mikilhæfustu,
snerust nú opinberlega á móti yfirmanni sínum, ríkis-
biskupnum, og hafa síðan barist á móti lionum, en þessir
menn eru þeir Marahrens Hannover-biskup, Wurm
biskup i Wúrtemberg og Meiser biskup í Bayern.
í byrjun des. 1933 gaf ríkisbiskupinn út tvenn lög, sem
voru viturlega samin og af mikilli varfærni, en allir
vissu, að ekki hafði hann sjálfur samið lögin, heldur