Kirkjuritið - 01.03.1935, Blaðsíða 29

Kirkjuritið. Kirkjudeilan á Þýzkalandi.
117
höfuðvígi þeirra þýzk-kristnu, í Sachsen, og varð bisk-
upinn þar að leyfa óvígðum mönnum að framkvæma
h d. ferming. En í apríl gaf ríkisbiskup út lög, þar sem
hann afturkallar fyrirskipanir sínar frá 4. jan., sem áð-
ur er getið og mesta andúð vöktu. Enn gaf hann út
langafrjádags og páskaboðskap, sem neyðarsambandið
hafnaði í apríl og maí voru haldnar tvær miklar játn-
inga-synódur, sem sýndu hversu sterk andstaðan við
Múller var og hve mikið bar á milli. Þar gætti mjög anda
Barths. Skömmu síðar lýsti Hitler yfir því, að hann
mundi ekki lengur þola, að kirkjudeilan spilti samlyndi
hinnar þýzku þjóðar, og um sama leyti gerði Múller sig
líklegan til að svifta alla biskupana embættum til að
styrkja einræði sitt, en andstaðan gegn honum harðn-
aði enn, þegar samband national-socialistiskra presta í
Bayern afneitaði hinum þýzk-kristnu.
1 júní varð Múller að víkja úr embætti varamanni
sínum og kallaði saman leiðtoga landskirknanna á fund,
þá var svo af honum dregið í svip, að hann bað einn
höfuð-andstæðing sinn, Hannoverbiskupinn, að taka
sæti í nefnd, sem átti að semja nýja kirkjuskipun; bisk-
upinn tók þvi ekki fjarri, en setti ströng skilvrði. 9. júlí
var bannað að skrifa opinberlega um kirkjudeiluna, en
það bann síðan upphafið. 9. ág. var haldin þýzk-evang-
elisk þjóðsynóda. Þar var samþykt að þröngva kirkj-
unum i Bayern og Wúrttemberg inn í ríkiskirkjuna. Því
mótmælti Meiser biskup ákaft, og þrátt fvrir öll bönn las
fjöldi presta upp mótmæli af prédikunarstólum sínum.
Um þetta levti hafði i kring um eitt þúsund presta orðið
fyrir ofbeldi af hendi ríkisbiskupsins og lians manna.
t sept. s. 1. komst enn alt i uppnám, jafnvel meira en
áður. Þá átti að þröngva kirkjunum í Bayern, Wúrt-
temberg og Hannover loks til fullrar hlýðni. Prestarnir
í Hannover styðja sinn biskup hiklaust, þrátt fvrir
ákveðnar hótanir þýzk-kristinna.
í Wúrttemberg skipar ríkisbiskup fulltrúa sinn, og 14.