Kirkjuritið - 01.03.1935, Blaðsíða 22

110
Óttist eigi
Kirkjuritið.
að orði um sína þjóð. Bænir þúsundanna um hand-
leiðslu Guðs mundu verða þjóðinni ,,ljós það og líf, sem
lyftir oss duftinu frá“. Og síðast en ekki sízt má telja
það, að Oxfordhreyfingin er ein af sönnunum þess, að
vér getum enn í dag komist í samfélag við sömu eilífð-
aröflin, sem birtust í lífi og starfi fyrstu lærisveina Jesú.
Heill íslands er undir þvi komin, að þau öfl fái að
gagntaka þjóðlíf vort.
Ásmundur Guðmundsson.
ÓTTIST EIGI — ÞETTA ER HEIMUR GUÐS!
„Tímarnir eru örðugir og vér lifum mitt í hringiðunni", segir
blaðið „Zions Herald“ (Boston). „Eigum vér fyrir höndum að
láta sogast viðnámslaust í djúpið, eða getum vér gerst drotnar
örlaga vorra? Hvernig er ástatt? Gömul landamæri eru á hvörf-
um og framtiðarlandið ennþá í þoku. í trúarbrögðunum hefir
ný þekking og gagnrýni valdið mörgum efasemdum og veikt
Iraust margra á gömul gildi. 1 siðgæði er alt á hverfanda hveli
og hinar eldri kennisetningar hrynja hver af annari. í mann-
félagsmálum virðist hið gamla þjóðskipulag riða á fallanda fæti,
og hvarvetna blasir við augum hin mikla óvissa um, hvað taki
við. Tákn hinna siðustu tíma birtist í andlegri upplausn, vits-
munalegu ráðþroti, iðnkreppum og fjárhagslegum gjaldþrotum.
En í stað þess að skelfast yfir ástandinu ættum vér að leitasi
við að reyna að öðlast skilning á þessari byltingaöld. Og til
þess að skilja rök hennar er vænlegast að athuga hið sögulega
baksvið. Oss hættir við því að vera nokkuð þröngsýn. Það er
svo erfitt að losna við gömul sjónarmið og gamla hleypidóma.
Vér óttumst ný sannindi og erum myrkfælnir við að kynna
oss djarflega ný sjónarmið, af því að vér óltumst, að það muni
steypa skurðgoðum vorum af stalli. En það er ægilegt að verða
að eintrjáningi!
Kristinn maður ætti öðrum fremur að halda jafnaðargeði
sinu i hringiðu upplauknarinnar. Því að hverju trúir hann?
Trúir hann ekki á „Guð, almáttugan skapara himins og jarð
ar!“ En þau orð eru mikillar merkingar: Ef til vill er Guð enn
þá aö skapa heiminn? Hví skyldum vér óttast, þó að alt breyt-
ist og streymi áfram til nýrrar verðandi? Getur það ekki verið,
að það sé alvitur og almáttugur Guð, sem er að starfi. Þvi
treystum vér honum ekki? Þetta er heimur Guðs“.
B. K.