Kirkjuritið - 01.03.1937, Qupperneq 30

108
Sigurbjörn A. Gíslason:
Kirkj iiritið
vinna skyldi að trúlioði bæði beima fyrir og í ókristnu
landi. Undirtektirnar voru daufar; mönnum þótti séra
Oddur of stórliuga, en þó fékk liann þá séra Jóhann
Þorkelsson, þáverandi dómkirkjuprest, og séra Jens
Pálsson, þá á Útskálum, til að birta með sér áskorun
í þessa átt i „Kirkjublaðinu“ í september 1891. Seg'ir
þar, að um 20 prestar liafi þegar lofað stuðningi, og
séra Oddur hafi sjálfur þegar safnað 35,71 kr. til
kristniboðs. „Kirkjublaðið“ birti gjafir, sem komu, uni
bríð, en þær urðu fáar og smáar og bættu bráðlega alveg.
Allflestir Islendingar voru um það leyti — eins og
raunar fyrri — alveg ókunnugir kristniboði, og það var
lítil von til, að menn styrktu málefni, sem þeir vissu
sama sem ekkert um.
Mánaðarritið „Yerði ljós“, er út kom árin 1896 lil
1904, var fyrsta tímaritið íslenzka, er fróðleik flutti um
kristniboð samtímans. Minnist ég þess með þakklæti,
að greinar frá mér um það efni voru jafnan kærkomnai'
í „Yerði ljós“.
Þá hefir „Bjarmi“ flutt fjölda margar greinar um
kristniboð undanfarin 30 ár, eins og lesendum hans
er kunnugt.
Stuttu eftir aldamótin var stofnað kristniboðsfélag hér
í bæ, og tóku Jiátt í stofnun þess flestallir guðfræðing-
ar í bænnm, en það lifði skamma stund. Deilurnar, sem
þá risu milli svonefudrar gamallar og nýrrar guðfræði,
urðu banamein þess.
Haustið 1904 stofnaði frú Kirstín Pétursdóttir, tengda-
móðir mín, kristniboðsfélag kvenna i Reykjavík með 6
konum öðrum. Hún hafði veturinn áður kynst skand-
inavisku trúboðsfélagi kvenna, sem Danir nefna
„Kvindelig Missions-Arbejdere“. Rekur það félag, meðal
annars, kristniboð á landamærum Indlands og Afgan-
istan, og líknarstarf meðal Armeníumanna á Sýrlandi:
Þetla kristniboðsfélag kvenna í Reykjavík slarfar enn
og telur nú um 60 meðlimi, er Guðrún Lárusdóttir for-