Kirkjuritið - 01.03.1937, Qupperneq 32

110
Sigurbjörn A. Gíslason:
KirkjuritiÖ.
boðinn á siðari öldum. — Þegar ég vissi síðast, var hún
komin frá Ivína til Bandaríkja, þrotin að heilsu.
Vestur-íslendingar, innan Lúterska kirkjufélagsins
vestra, tóku kristniboðsmálið á dagskrá sína um sama
leyti og fjrrslu kristniboðsfélögin voru stofnuð hér-
lendis. Fyrst studdi kirlcjufélagið dansk-ameríska konu
til kristniboðs á Indlandi. En árið 1916 gerðist nývígður
íslenzkur prestur og' prestsson kristniboði. Það var
Oktavíus Þorláksson, sonur séra Steiugríms Þorláks-
sonar frá Stóru-Tjörnum i Ljósavatnsskarði. Ivona séra
Steingríms og móðir séra Oktavíusar er norsk, en kona
séra Oktavíusar er alíslenzk, Karolína Tbomas, ættuð
úr Reykjavík. Þau bjón, séra 0. Þorláksson og frú hans,
liafa nú starfað að kristniboði um 20 ár í Japan og njóta
stuðnings íslenzka kirkjufélagsins lúterska vestan bafs,
enda þótt þau séu ráðin hjá amerísku trúboðsfélagi.
Annar Vestur-íslendingur, Aðalsteinn M. Loftsson, ælt-
aður úr Borgarfirði, befir starfað að kristniboði í Kína
og síðar á Filippseyjum um 15 undanfarin ár. Hann er
alveg studdur af amerísku félagi og mun vera í litlu sam-
bandi við Islendinga nú.
Fyrsti íslenzki trúboðinn, er fór svo að segja beina
leið frá íslandi til heiðingja, er Ólafur Ólafsson, ætt-
aður úr Norðurárdal í Mýrasýslu. Hann fór til Kína árið
1921 og starfar þar enn ásamt norskri konu sinni-
Hann er sluddur af íslenzkum kristniboðsfélögum, en
starfar annars á vegum norsks kristniboðsfélags, er
nefnist: „Kínamissions-Selskabet11. *)
*) Kristniboðum eru kærkomin bréf „að heiman", og ef ein-
hverir lesendur Kirkjuritsins vildu skrifa beim, þá er áritun þess-
ara þriggja kristniboða á þessa leið:
Rev. Ól. Ólafsson, The Norwegian Lutlieran Mission, Tengchov
Honan, China.
Rev. S. O. Thorlaksson, 33. Kamitsutsui 7. Chome, Kobe, Japan.
Rev. A. M. Loptsson, Margosatubig Zamboanga, Pliilippines,
Asia.