Kirkjuritið - 01.04.1942, Blaðsíða 6

108
Sveinn Vikingur:
Apríl.
barninu. MeÖ Ijóma vonarinnar í augum og styrk trúar-
innar í hjarta heldur hann aftur heimleiðis í fvlgd með
Jesú, og þó veit liann þá, að hið óttalega hefir skeð —
barnið er dáið. Það er ekki að ófyrirsynju, að postulinn
nefnir trúna kraft Guðs til hjálpræðis hverjum þeim, sem
trúir.
Oss er jafnan þörf á því, og nú er það brýn nauðsyn,
að reyna að skilja, hvílíkt verðmæti og hnoss trúin er.
Trúin breytir ekki aðeins viðhorfi voru til lífsins, og lijálp-
ar oss til að greina betur hin sönnu verðmæti þess frá
soranum og hisminu, heldur opnar og trúin farvegu fyrir
huldar orkulindir, sem þá streyma til vor með blessun
og hjálp og líkn. Vér verðum bjartsýnni, framtakssam-
ari og hæfari til starfs, i hvaða stétt sem vér störfum.
Verið þess fullviss, og efist aldrei um það, að máttug
andleg öfl umkringja oss á alla vegu. Guðleg elska, máttur
og dýrð lykja um oss eins og liuldir eilífir armar. En trú
vor sjálfra, liún er skilyrði þess, að vér geturn veitt þess-
um gæðum viðtöku. Hún er brúin milli vor og Guðs. Með
vantrúnni eða trúleysinu erum vér stöðuglega að útiloka
sjálfa oss frá kraftinum af liæðum, sem vill hjálpa
oss. Slík útilokun frá vorri hlið, og vanrækslan og tóm-
lætið vfirleitt um hið trúarlega uppeldi fólksins, er þegar
að verða stærri ógæfa og víðtækara vandamál en vér hing-
að til höfum gjört oss ljóst. Og þegar trúarþráin, sem öll-
um er í eðlið borin, fær ekki eðlilega framrás og full-
nægju, þá brýzt hún fram á öðrum sviðum, og getur þá
bæglega, i höndum óvandaðra manna, orðið að háskalegu
ofstæki.
Og þetta er að gjörast í einræðisríkjum álfunnar nú.
Eðlileg framrás trúarþrárinnar hefir þar verið hindruð
og lienni þrýst inn í farvegu ofstækisfullrar foringjadýrk-
unar og blindrar tilbeiðslu ofbeldishugsjónarinnar. Og
þetta hefir verið gjört af valdhöfunum af yfirlögðu ráði
og vitandi vits. Þjóðfélagsbvltingarnar voru straks gjörðar
að einskonar trúarhreyfingum. Og jafnframt var ráðist