Kirkjuritið - 01.03.1944, Blaðsíða 33

KirkjuritiÖ.
Hvað á barnið að heita?
111
ar og Böðvar, og hljómfegurra en hliðstætt fornaldarnafn, er
hann til tók.
Hyggst ég því að taka nafnið upp aftur, eigi ég þess kost, að
láta skíra einn svein til, og mun þá umsvifalaust leggja það
undir úrskurð heimspekideildar, ef með þarf.
En livað sem er um þetta nafn, vakti áður frá skýrt atvik ým-
islegar hugsanir hjá mér, sem ég læt að nokkru frá mér fara í
þessari grein í þeirri von, að þær kunni að vekja lærða og
leika til frekari umhugsunar um þetta mál, nafngjafirnar og
eftirlit þeirra, sem mér virðist alls ekki svo mikilsvert. Skal
ég stikla á því helzta í stórum dráttum.
Eins og allir vita, eru nafngjafir barna settar i samband við
hina helgu, trúarlegu athöfn, skírnina, þó mér virðist l)ær i eðli
sínu henni óliáðar.
Ég met athöfnina mikils og tel afar óheppilegt, að ágreining-
ur um nafn geti risið svo að segja í henni miðri, eins og átti
sér siað í áður fráskýrðu atviki, því liætt er við, að sá ágrein-
ingur raski að einhverju ánægju og gleði aðstandenda^ eða
prests, máske beggja, og spitli þannig friði og hetgi skírnar-
innar.
Þessu ætti að vera mjög létt að bæta úr. Þyrfti ekki annað
en prestarnir segðu söfnuðum sínum, Iivað eru lög í þessu efni,
og beiddust þess, að fólk ráðgaðist um væntanlega nafngjöf við
l>á, með nægum fyrirvara fyrir skírnarathöfn, svo að hægt væri
> næði að jafna þann skoðanamun, sem fyrir kynni að koma.
■—• Ég tel að vísu ekki vafa bundið, að vilji prestarnir koma
sínum sinekk, eða skoðun fram í þessu máli, sé fáfræði almenn-
ings gagnvart lögum þessum bezta leiðin til þess; því að ég hygg,
að fleirum en mér verði það á, að láta eftir orðum prests að
órannsökuðu máli, undir sömu kringumstæðum. En ég vil ekki
ætla prestastéttinni slíkt. Þeirra sigrar í þessum efnum sem
öðrum eru, að hið rétta og sanngjarna nái fram að ganga.
Fátt álít ég líka betur fallið til að benda mönnum á að skíra
börn sín skemmri skírn, en óánægja út af nafnavali; eða eru
nienn þá ekki lausir undan áhrifavaldi prests og laga, á þessu
sviði? — Ég þekki eitt dæmi, hér í næstu sókn, þar sem bónd-
>nn skirir börn sín sjálfur, eða tætur a. m. k. ekki prestinn
skira, en tilkynnir honum svo nöfn barnanna; en ekki veit ég,
úvaða ástæður liggja til þessarar nýbreytni.
Þessi leið, skemmri skírnin, er skilst mér opin liverjum sem
ei'> og væri skirnin ekki annað en nafngjöfin, harmaði ég ekki,
að hún væri almennt farin. En vegna þess að sldrnin er fyrst
°g fremst trúarleg helgiathöfn, finnst mér mjög ólieppilegt