Kirkjuritið - 01.04.1946, Qupperneq 15

Kirkjuritið.
í ríki friðarins.
Nemið staðar við vegina, og litizt
um og spyrjið um gömlu göturnar,
hver sé hamingjuleiðin. Jer. 6,16.
Að eiga föðurland og ríkisborgararétt er ein af lífs-
>ns góðu og' fullkomnu gjöfum. Svo dýrmæt er sú gjöf,
nð eigi verður með orðum lýst né þakkað, heldur með
nyggri þjónustu og liollustu í öllu líferni sínu. Á friðar-
hnuun finnst mönnum þetta sjálfsagður, óhagganleg-
Ur ]tjóðarréttur, er fylgir því að vera borinn og barn-
fæddur í föðurlandi sínu, eða liafa eignazt hann ó ann-
an liátt. En nú á yfirstandandi timum, þegar öll rétt-
lætistilfinning hefir að segja má haft hamskipti, er öðru
ntali að gegna. Og sannast því mjög nú, að enginn veit
hvað átl hefir, nema misst liafi.
Þetta ætti að vera oss íslendingum lmgstæðara og
nmhugsunarverðara nú en nokkru sinni áður; er svo
niargar þjóðir liafa orðið að þola hinar ægilegu hörm-
nngar, sem samfara eru föðurlandsmissi og landflótta.
að íslenzka þjóðin liafi hlotið mörg og djúp sár og
skaða af völdum ófriðarins, þá hefir oss vissulega, fyr-
lr guðlega forsjá, en ekki mannlega tilviljun, verið
hlíft við hinu versta, hernámi Þjóðverja, er vitanlega
hefði haft í för með sér föðurlandsmissi, brottflutning
°g þrælaánauð. í stað þess fékk þjóðin öðru hugþekk-
ara hlutverki að gegna. Henni var fengið ríki i hendur.
'hki friðarins á ókomnum tímum.
Hugurinn horfir langl aftur í tímann, og nemur slað-
ar> til þess að spyrja um „gömlu göturnar“, og lilusta
eftir vitnisburði sögunnar.