Kirkjuritið - 01.04.1946, Qupperneq 51

Kirkjuritið.
Máttur samstilltrar bænar.
161
Það eru ýmsir sjúkdómar svo háðir hugsuninni, að hún
getur læknað þá. — Hugsanir þær, er við sendum út í
geiminn, verða ekki að engu eða glalast, en kunna að
hafa sín áhrif. Og' það er áreiðanlegt, að illar hugsanir
skaða þann, sem þær beinast að, svo og þann, er elur
þær. En eins víst er og hitt, að góðar hugsanir styrkja
og hressa ekki aðeins þann, er þær heinast að, heldur
lika þann, sem sendir þær frá ser.
Bænin er i flestum tilfellum einbeiting liugans að því
sérstaka, sem beðið er um í það og það sinn. Að vera
bænheitur er að vera nógu heill, er að vera með nógu
éinbeittan hug i bæninni. En bænheyrslan er oft og tið-
um ekki sizt í því fólgin, að hænin verkar inn á við,
verkar á þann, sem hað, þannig að honum vex starfs-
áhugi og þrek, svo að hann leggur sig allan fram til
þess, að það, sem hann hað um, nái að rætast. Þar hirt-
ist oss á ný hið gamalkveðna, að Guð hjálpar þeiin,
sem hjálpar sér sjálfur.
En svo mikill sem máttur hugsunarinnar er eða get-
ur verið hjá hverjum einstökum, sem einbeitir huga sín-
um að ákveðnu marki, þá er þó enn meira magn liugs-
unarinnar og kraftur, þegar hugir margra samstillast
°g heinast að liinu sama í einingu andans. Það var sá
máttur samstillingarinnar, sem hrærði húsið, — máttur
sameiginlegra átaka margra huga í heilagri hrifningu.
Einn vor merkasti heimspekingur og vísindamaður
hefir lagt mikla áherzlu á samstillingu mannanna og
kraft þann, sem hún getur haft; hún geti haft stórkost-
leg áhrif á líf vort, hæði hið andlega og líkamlega; liún
geti jafnvel haft áhrif á náttúruna, hreytt veðráttunni
til hins betra og afkomu allri. Þó að sunnmi finnist þetta
ef til vill öfgar, þá er meiri sannleikur í þessu fólg'inn
en oss órar fyrir. Máttur samstilltra huga er mikill. -
Lærisveinarnir þekktu þenna mátt. Þegar einhver fé-
lagi þeirra var í hættu staddur, komu þeir saman og
sameinuðust í hæn fyrir honum. Það er enginn efi á því,