Kirkjuritið - 01.01.1948, Blaðsíða 11

í DÖGUN ÁRSINS 9
þannig að markinu til verðlaunanna, sem himinköllun Guðs
fyrir Krist Jesúm býður.“
I þessum orðum greinum vér óminn frá raust hins eilífa
hirðis sálnanna. I þeim eygjum vér hið háa mark, sem
vér vitandi og óvitandi erum á leið til.
Mig hefir oft dreymt, að ég væri nemandi í skóla og jafn-
framt átt mikið ólesið til prófs. Og ásetningurinn hefir þá
stundum í draumi verið næsta einbeittur að duga nú vel.
Þannig er stundum ýtt við oss úr huliðsheimum. En sál
vor vaknar upp í fjötrum þeirrar þreytu, sem lífið hér
leggur á oss. Vér vöknum of oft upp til hins gráa lifsvið-
horfs hversdagsleikans, með stýfða vængi til flugs á hug-
sjónatindinn bjarta. — Það er aðeins á helgustu augna-
blikum lífsins, sem andi vor í vöku eða svefni fylgir Drottni
á þann bjarta tignartind. En þangað er för vorri stefnt,
lof sé Guði, honum, sem gaf oss neista í sál af sínum eilífa
anda. Það er sá blessaði, eilífi andi, sem tengir oss öll
saman og tendrar ljós í niðurbældum anda vorum. Það
er sá blessaði eilífi andi, sem bjó í baminu, sem fæddist i
jötu og dó á krossi, til ævarandi blessunar fyrir oss öll.
Fyrir hann stendur oss opinn dýrðarhiminn Guðs, ef vér
reynumst trú. Þaö er og sá vakandi kærleiksandi, sem mun
gera leit að oss, ef vér ætlum að týnast úr hans barnahjörð.
Það er brot af þessum anda, sem blikar í blíðubrosi fórn-
andi móður-ásýndar, meðal alls, sem lifir á jörðu. — Það
er þessi blessaði, eilífi andi, — andi forsjálni, vísdóms og
elsku — sem meitlaði Islands fögru f jöll og mótaði íslenzka
Þjóðarsál. Það er þessi allsherjar, alstaðar nálægi, eilífi
andi, sem
. . . heyrir stormsins hörpuslátt,
og heyrir barnsins andardrátt.
Hann heyrir sínum himni frá
hvert hjartaslag þitt jörðu á.
Matthías hefir skilið óvenju vel, hvað Páll postuli átti
við, er hann mælti þessi orð um nálægð Guðs: