Kirkjuritið - 01.01.1948, Blaðsíða 20

18
KIRKJURITIÐ
Valdimar naut í Hruna föðurumhyggju og móðurástar
ásamt frændsystkinum sinum, bömum prófastshjónanna,
Steindóri, síðar presti í Hruna, og Ólöfu. Og „lán og lífs-
fögnuð“ sóttí hann þangað, er frænka hans og fóstursystir
varð eiginkona hans. Með ljúfu og innilegu þakklæti minnt-
ist hann jafnan fósturforeldra sinna og heimilis þeirra. Og
glæsilega hóf hann líkræðu þá, í bundnu máli, er hann flutti
við útför séra Jóhanns í Hruna 24. maí 1894:
„1 Jesú nafni! Náð sé hér og friður,
er nú þú kveður oss, vor faðir kær.
Frá aitarinu enn sem fyrr þú biður
oss öllum Jesú friðar nær og fjær.
Þú dáinn segir: „Drottinn sé með yður,“
og Drottinn er hér vissulega nær.
Og fólkið svarar: Og með þínum anda,
sem upp er hafinn Guðs til dýrðar landa.“
Heimilið í Hruna þótti fágætt að smekkvísi og reglusemi,
og uppeldisáhrif þess hin beztu. Valdimar var snemma
stilltur vel, og þótti fremur fámáll og dulur við ókunnuga
í æsku. En þó var hann glaðlyndur og gamansamur í kunn-
ingjahópi. Hafði ekki borið mikið á kveðskapargáfu hans
í æsku. En helzt höfðu það verið gamansamar og glettnai
stökur, er hann orti, og eru nú geymdar.
Valdimar hóf að lesa undir skóla að tilhlutun fóstra síns
árið 1861 hjá Páli Blöndal stúdent, siðar héraðslækni. Fór
síðan í latínuskólann árið 1863, sat þar venjulegan 6 ára
tíma, og varð stúdent 30. júní 1869 með I. einkunn. Næsta
vetur kenndi hann skólalærdóm heima í Hruna, en settist
í Prestaskólann haustið 1870, og lauk prófi þaðan 3. sept.
1872 með I. einkunn, og loflegum vitnisburði um góðar
gáfur, skarpan skilning, reglusemi og siðprýði.
Valdimar virðist hafa tekið allmikinn þátt í skólalífi og
allri menningarviðleitni skólapilta á námsárum sínum i
Reykjavík. Var hann við nám samtíða ýmsum ungum mönn-