Kirkjuritið - 01.01.1948, Qupperneq 16

14
KIRKJURITIÐ
fæðingu hans, lifir hann í þeim verkum, sem hann vann,
þeim gjöfum, sem hann gaf og mennirnir njóta gagns og
yndis af, kynslóð eftir kynslóð.
Það er kunnara en frá þurfi að segja, að samtíð vor
heldur hærra á lofti öðrum tegundum manna og mennta
en hinum kristilegu og kirkjulegu. En samt er það svo, að
til eru þeir ástmegir kristni og kirkju, sem ekki geta
gleymzt, og eru meira að segja líklegir til að lifa miklu
máttugra og auðugra lífi með þjóð sinni á komandi árum
og öldum en margir þeirra, sem í menntastarfsemi sinni
láta sem þeir sjái ekki mennina og verkin, sem kristin trú
vígði íslenzkri menningu til handa.
Valdimar Briem, sálmaskáldið og kirkjuhöfðinginn, er
einn þeirra, sem þannig munu lifa með þjóð sinni. Þótt
eitthvað af verkum hans fyrnist, er nóg eftir til þess að
tryggja minningu hans ævarandi líf, meðan kristnir menn
tilbiðja Guð sinn og tigna á íslenzka tungu. Hann mun á
komandi árum og öldum skipa sinn sess á æðra bekk ís-
lenzkra sálmaskálda, ásamt þeim Hallgrimi Péturssyni og
Matthíasi Jochumssyni.
Nú er öld siðan Valdimar Briem fæddist. Enn lifa all-
margir samtíðarmenn hans, eldri og yngri, sem eiga sínar
minningar um hann. En þeim fækkar óðum. Það er ekki
kirkja Islands ein, sem vill heiðra minningu hans á aldar-
afmælinu, vegna verksins, sem hann vann, vegna þeirra
sálma hans og trúarljóða, sem lengi munu frjóvga og fegra
íslenzkt trúarlíf. Það eru ekki síður þeir mörgu vinir hans,
sem enn eru á lífi. Þeir kannast við, að hann var ekki
gallalaus, fremur en aðrir menn, og mundi ásamt öðrum
hafa getað tekið undir orð Skálholtsbiskupsins góða, þess
efnis, að honum hafi betur tekizt að leyna annmörkum
sínum fyrir mönnunum en Guði. En vinum séra Valdimars
þykir hann hafa verið manna mestur höfðingi, og minnast
hans, þá er þeir heyra góðs manns getið, líkt og Jón biskup
helgi minntist ísleifs biskups fóstra síns.
Þessi minningarorð um séra Valdimar Briem rita ég ekki