Kirkjuritið - 01.01.1948, Síða 21

DR. THEOL. VALDIMAR BRIEM
19
Um, er síðar urðu þjóðkunnir menn. Má þar nefna þá Björn
Jónsson, síðar ritstjóra og ráðherra, Björn Magnússon Ól-
sen prófessor, séra Jón Jónsson prófast og fræðimann á
Stafafelli og Jón Ólafsson ritstjóra, er allir voru bekkjar-
bræður hans. Þá voru þeir og við nám í Reykjavík, en lengi’a
komnir í skóla, sr. Matthías Jochumsson, sr. Eiríkur pró-
fessor Briem, frændi Valdimars, og sr. Jón Bjarnason i
Winnipeg. Virðist Valdimar hafa verið í miklum metum
Weðal skólabræðra sinna. Þeir höfðu með sér félag, er
Bandamanna-félag nefndist. Lifði það nokkur ár og hélt
út skrifuðu blaði, er Fjölsvinnur hét. Minnist Jón Ólafsson
Þtstjóri þessa í æviágripi Kristjáns Jónssonar skálds (sjá
útg. kvæða Kristjáns 1911). Þar er og minnzt á „Kvöld-
félagið,“ er svo nefndist. Var það félag manna af ýmsum
stéttum, er héldu fundi vikulega og ræddu með sér bók-
Rienntaleg efni og ýmislegt annað, ,,er hugðnæmt mátti
verða.“ Meðal félaga þess telur J. Ól. Gísla skólakennara
Magnússon, séra Matthías, Sigurð málara Guðmundsson,
séra Eggert, bróður Valdimars, séra Eirík Briem, séra Jón
Bjarnason, Jón Árnason bókavörð og Valdimar Briem,
svo að ekki séu fleiri nefndir. Hafði félag þetta verið einkar
skemmtilegt og haft góð áhrif á félagsmenn, vakið þá til
hugsunar og tamið þeim að tala skipulega.
Vér sjáum þá, að Valdimar Briem er þegar á ungum
aldri vakandi, víðsýnn menntamaður og þykir vænn til
höfðingja. Hann stundar og nám sitt vel og samvizku-
samlega og lýkur því með lofi. Hann fer og þegar i skóla
að fást við skáldskap. Hann skrifar m. a. skólaleikrit: „I
jólaleyfinu," og var það leikið annahvorn veturinn 1866—68,
Matth. Jochumsson segir í bréfi til Steingríms skálds
Thorsteinssonar árið 1867, þar sem umræðuefnið er leik-
skáldskapur og leiklist í skóla: „Valdimar Briem held ég
hafi dálítið talent, ef hann tekur sér fram.“ Og í ljóðabréfi
Kristjáns Jónssonar skálds til skólabróður hans, séra
Kristjáns Eldjárns Þórarinssonar árið 1868, minnist skáld-
ið félagslífsins með skólabræðrum sínum á skáldþingi nefn-