Kirkjuritið - 01.01.1948, Side 38

36
KIRKJURITIÐ
rit, sem orkt hefir verið á íslenzka tungu síðan landið
byggðist, eins og það að vöxtunum er hið stærsta.“ Virðist
svo, sem skoðanir manna hafa verið allskiptar um þetta
verk séra Valdimars. Og sennilega er það stærð þessa
ljóðasafns, sem því veldur, að fáir hafa áttað sig á perl-
unum, sem í því eru fólgnar víða, innan um hitt, sem
minna gildi hefir. Væri ástæða til að athuga, hvort eigi
gæti komið til mála að gefa út úrval úr Biblíuljóðunum,
svo sem flestir fái notið fegurðar þeirra.
Sjálfur virðist séra Valdimar ekki hafa tekið sér þessa
Dagskrárádeilu mjög nærri, ef marka má glettniskviðling
þann, sem hann gerði þá:
„Nú þykir mér gamanið grána;
þeir gera mig að vitlausum bjána.
En hvorki mun eg blikna né blána,
þótt Benediktssen setji mig á „Skrána“.
Árið 1908 voru gefin út á kostnað H. S. Bárdals í Winni-
peg „Ljóð úr Jobsbók“ eftir séra Valdimar. Um þessi ljóð
hefir fátt verið ritað, en því gæti ég trúað, að þau verði,
er fram líða stundir, talin til hins bezta, er séra Valdimar
hefir kveðið, næst sumum sálmum hans. Speki Jobsbókar
hefir orðið hinum spakvitra manni hugðnæmt viðfangsefni.
Bragarhættir, málsmeðferð og blær allur er með þeim
hætti, að nokkuð minnir á Hávamál og Sólarljóð.
Ljóðakver séra Valdimars, þ. e. „Kristin barnafræði í
ljóðum“, kom út í Reykjavík 1906. Ekki náði kverið út-
breiðslu né vinsældum, og mun flestum þykja, að sú til-
raun séra Valdimars „til þess að gera kristindómsfræðsl-
una aðgengilegri fyrir nemendur“ — en svo lýsir hann
sjálfur tilgangi sínum með kverinu — hafi mistekizt. Tók
hann fálæti því, sem kverið mætti, með mesta jafnaðar-
geði.
Þá þýddi séra Valdimar ljóðaflokkinn „Týndi sonurinn"
eftir Jónas Dahl, norskt skáld, og kom sú þýðing út 1923.