Kirkjuritið - 01.01.1948, Side 39

dr. theol. VALDIMAR BRIEM 37
Fögur og hugðnæm eru mörg kvæðin í ljóðaflokki þess-
Um> en láta lítið yfir sér, og eru líklega meðfram þess
Vegna miður kunn en þau ættu skilið.
Hér eru ekki tök á að gera andlegum og kristilegum
kveðskap séraValdimars fyllri skil. Hann var um langt skeið
°Hátur á dýrgripi við þjóð sína, stráði Ijóðperlum hingað
°g þangað í blöð, tímarit og minningarrit. Enginn veit,
hvenær safnað muni skáldskap hans í vandaða heildar-
utgáfuna. Það biður síns tíma. En íslenzka þjóðin geymir
nafn skáldprestsins á Stóra-Núpi. Og kristnir menn á Is-
landi þakka fyrir hann, hvenær sem sálmar hans lyfta
guðsþjónustum þeirra í hærra veldi, og veita inn í sálir
Þeirra því ljósi, er í sál skáldsins bjó. Slíkur lærisveinn
öeyr ekki, því að hann gaf þjóð sinni í nafni Guðs það,
Sem dýrast er og lífvænst: trú, von og kærleika, og kvað
^óð sín, til þess að gera hið góða hjá mönnunum, sem
hann náði til, betra og meira.
A sextugsafmæli sínu 30. nóv. 1895 sendi séra Matthías
frá Akureyri skáldbróður sínum og vini á Stóra-Núpi eina
hina glæsilegustu kveðju, sem íslenzkt skáld hefir öðru
skáldi sent. Það er hrynhendan háfleyga ,,Hringsjá“, þar
Sem Matthías opnar séra Valdimar sinn innra mann. En
um leið gefur þessi kveðja merkilega bendingu um séra
Valdimar sjálfan, manngildi hans, lífskoðun og lífsstarf.
^rjú erindi úr þessu mikla kvæði skulu hér tilfærð:
„Valdi hamar vizku og snilldar!
Vertu, bróðir, kvaddur í óði;
gæðavetur úr glöðu heiöi,
guðleg jól og nýárs-sólu!
Dægur hvert, þó sjöfalt syrti,
sé þér bjart og létt í hjarta;
hellist sjór af glóandi gulli,
Greppur, enn yfir þína Hreppa!