Kirkjuritið - 01.01.1948, Side 46
44
IQRKJURITIÐ
stjórn og öruggu eftirliti. Heimilisfólki þótti svo gott að
vera þar, að því datt ekki í hug að skipta um vistir, nema
um meiri háttar ráðabreytni væri að tefla, svo sem stofn-
un hjúskapar og heimilis eða annað slíkt. Viðbrugðið var
tryggð og ræktarsemi prófastshjónanna við fólk það, er
hjá þeim hafði verið, og ástúðlegri meðferð á gömlu þjón-
ustufólki, sem fékk að vera hjá þeim eða ástvinum þeirra
til dánardægurs. „Viðmót prófastshjónanna og aðbúð fólks-
ins laðaði allt það góða fram í hverjum óspilltum manni,“
segir einn þeirra, er heimilið þekktu.
Mjög var gestkvæmt á Stóra-Núpi á sumrin. Streymdu
þangað ferðamenn, innlendir og erlendir, bæði þeir, sem
ætluðu norður Sprengisand eða til Heklu, og fjölmargir,
er komu til þess eins að sjá og heyra húsráðandann nafn-
kunna. Svo komu þar og skólabræður hans og tryggðavinir,
svo sem Björn M. Ólsen, frændi hans sr. Eiríkur Briem,
Brynjólfm’ frá Minnanúpi, séra Matthías, meðan hann sat í
Odda, og margir fleiri, sem oflangt yrði upp að telja.
Sátu þeir sumir lengi, t. d. Brynjólfur. Voru það oft glaðir
og góðir vinafundir, er húsbóndinn var skemmtinn og hýr,
nóg af merkilegum umræðuefnum, og lærðir menn og
fróðir, vitrir og djúphugulir áttu hlut að máli. Var það
eitt, sem gerði mér ungum sumardvalirnar að Stóra-Núpi
svo ljúfar og lærdómsríkar, að þar sá ég ýmsa þeirra nafn-
kunnu manna, er ég áður þekkti aðeins af afspurn eða
lestri einhvers þess er þeir höfðu ritað.
Mjög róma sóknarbörn séra Valdimars kirkjuferðir sín-
ar að Stóra-Núpi. Kirkjan vel sótt, og presturinn hinn
áheyrilegasti og skörulegasti í stól og við altari. Úr kirkju
gengu menn svo inn í bæinn, bændur í þinghúsið svonefnda
í austurenda hússins, en konur í baðstofu, þar sem frú
Ólöf sinnti þeim og öðrum kirkjugestum af sinni alkunnu
háttprýði og smekkvísi. 1 þinghúsinu eða annars staðar
ræddu menn við prestinn sinn, oddvitann og sveitarhöfð-
ingjann um ýms málefni sín og sveitarinnar, eða almælt
tíðindi og önnur mál, sem þá gat borið á góma. Áttu bænd-