Kirkjuritið - 01.01.1948, Qupperneq 65

Sýnin í Stóra-Núpskirkju.
aní? 2' maí 1931 vígði éS í hjónaband Jóhann Sigurðs-
ö,nf ððalsbónda á Stóra-Núpi og heitmey hans, Ölöfu
atsdottur Briem. Vigslan fór fram í Stóra-Núps kirkju,
viostöddum fjöldá" boðsgesta.
Crúðkaup þetta var. svo stórt og höfðinglegt, að það
Un mar aldrei úr minni líða.
. boðsgesta var kona ein, sem var í kirkjunni meðan
!gs an fór fram. Hún sagði mér, og hefir leyft mér að
eS]a frá því, sem hér fer á eftir.
Q ”Þegar brúðhjönin voru komin að altarinu, kom eins
eg fvrir augu mín, en eftir augnablik hvarf það frá,
Q,n . sa eS eins pg i öðru Ijósi allt það, er í kirkjunni var.
■^a eg þá aiit í einu, að fleiri voru komnir í kórinn.
g. grir aitari og sitt til hvorrar hliðar en bak við prestinn,
era Jón, sem byrjaður var á hjónavigsluræðunni, stóðu
^ei1 báðir Stóra-Núpsfeðgarnir, séra Vaidimar Briem,
jgslubiskup, og séra Ölafur sonur hans, og sneru fram, —
a 1 og faðir brúðarinnar, — en á kórgólfinu bak við brúð-
Jonin og út frá þeim stóðu eins og svaramenn konur þeirra
e ganna, frú Katrín Briem hjá dóttur sinni, en frú Ólöf
f ^a brúðgumanum. Báðir voru þeir Stóra-Núps-
e gar í fullum skrúða, en konur þeirra í peysufötum.
eir feðgar stóðu þannig, að séra Valdimar stóð gegnt
onu sinni, brúðgumamegin, en séra ólafur gegnt konu
Slnni og dóttur.
Allt stóð fólk þetta kyrrt, meðan vígslan fór fram, að und-
snteknum séra Ólafi, sem færði sig alveg á bak við séra
°n nokkru síðar, og lagði báðar hendurnar á axlir honum
°g hélt þeim þar, það sem eftir var vígslunnar.
Þegar brúðhjónin stóðu upp frá grátunum og gengu
á sæta, hvarf sýnin, og sama skýið kom aftur fyrir augu
min, en hafði minni viðdvöl en í fyrra skiptið, og sá ég þá
aftur inn í kórinn og voru þá allir þaðan farnir, nema séra