Kirkjuritið - 01.01.1948, Side 69

ÓSKASTEINNINN 67
Vér höfum ekki tekið þetta land með ofbeldi af neinni
annari þjóð. Forfeður vorir komu að því ónumdu. Svo
Siftudrjúgt er upphaf Isendinga. Hvaða þjóðir aðrar kunna
s°mu sögu um upphaf sitt?
Sveinungi á Hrauni kvaðst hafa keypt jörð sína af Guði
ITle® 'ðju sinni. Hvað mættu þá fslendingar segja um land
sitt? Þeir hafa kynslóð eftir kynslóð í meir en þúsund ár
áð lífsstríð sitt um dali þess og firði, oft við kröppustu
kjör:
Siglir særokinn.
Sólbitinn slær.
Stjörnuskininn stritar.
kynslóðirnar hafa elskað landið og lagt það fram,
®em kunnátta þeirra náði, til að gjöra það byggilegt. Þær
afa blessað það lífi og starfi og bseði sem vöggu og gröf.
En hér er þó um miklu meira að ræða.
Guð hefir gefið fslendingum þetta land — gefið það
frelsisþrá þeirra.
Fyrst landnemunum af írlandi, sem komu hingað til
að lifa á Sólareynni djúpu trúarlífi óháðir öllu öðru, og
f°gnuðu fjöllunum, sem þeir sáu rísa af hafi hvert af öðru,
höllum og hamraþiljum og snjóhvítum hvelfingum, log-
andi í gulli, eins og þeir horfðu á hina himnesku Jerúsalem,
Síðan leiddi stjórnarfarsleg sjálfstæðislöngun forfeður
v°ra austan um haf til landnámsins. Hér gátu þeir búið
lausir undan kúgun af konungsvaldi við lýðfrelsi og mann-
helgi og unað glaðir við sitt. Eftir það hefir frelsisþráin
hverja öld verið aflvakinn í lífi þjóðarinnar.
Þessi skilningur á þvi, að landið sé land vort með helgum
rétti, er sá grundvöllur, sem vér eigum að byggja á og hvergi
hvika frá í neinu. Þá er undirstaðan réttlig fundin í brjóst-
um vorum. Og ég efa það ekki, að hver góður drengur og
Islendingur, hvar sem hann stendur í stjórnmálaflokki,
vhl af alhug óska þess og vinna að því, að þjóðin varðveiti