Kirkjuritið - 01.06.1954, Page 32

270
KIRKJURITIÐ
Og hvers vegna er ógæfubörnum fjölbýlisins, sem orðin
eru að eins konar meinsemd í líkama bæjanna og forráða-
menn þeirra og aðrir samborgar þar telja sér nauðsyn að
losna við, — já, hví er þeim leitað hælis á hinum fámennu,
dreifðu heimilum sveitanna? Og ekki aðeins þeim, heldur
hundruðum eða þúsundum heilbrigðra og elskulegra ann-
arra kaupstaða- og kauptúnabarna. Með hverju vori, þegar
skólarnir eru úti, koma þau eins og aðrir geislar vorsins,
— koma frá vinaheimilum í bæjunum með reynslu og
frama borgarbúans, sem sveitabarnið hefir gaman af að
kynnast, en sjálf opin og spurul og sólgin í að tileinka
sér hið nýja líf, sem nú blasir við, þyrst eftir töfrum
náttúrunnar, lifandi og dauðrar, eins og blóm, sem bíða
vökvunar. — Barn er alltaf barn, og það yndislegasta,
sem vér þekkjum á þessari jörð. Og þótt fáar séu hendur
þær, sem þjónustuverkin vinna, á sumum sveitaheimilun-
um og kannske flestum, og því miklu erfiði oft á sig bætt
og fyrirhöfn við sinning fleiri barna á heimilinu en fyrir
voru, þá er koma þeirra jafnan hátíðarefni, líkt og koma
fyrstu blómanna í varpann og lóunnar á túnbalann.
Eins og barnið er jafnan bezti sáttasemjarinn á heimil-
inu, svo ættu og þessir mörgu en smáu „sendiherrar“ bæj-
anna að vera tryggasta vörnin gegn því, að rígur eða mis-
skilningur eigi sér stað milli sveita- og bæjabúa. Óvild
öll eða metningur þar á milli er bæði hættulegt fyrir-
brigði og frámunalega heimskulegt. Eða hvað mundum
vér segja, ef höfuð vort færi í meting við hina ýmsu hluta
líkamans, svo sem hendur, fætur eða aðra líkamsparta,
og teldi þá óþarfa limi? Er ekki hvort tveggja jafn nauð-
synlegt, sveit og bær, til þess að þjóðfélag megi blómgast
og öllum þegnunum vegna vel? Þess vegna vík ég að því
aftur, hvert áfall það yrði gæfu þjóðarinnar og menning
um langa framtíð, ef ráðamenn ríkis og bæja héldu þannig
á örlaga-kortum fólksins, að íbúar dreifbýlisins sæju sig
neydda til að hleypa báti sínum undan brotsjóum erfið-
leikanna við myrkur og kulda og vegleysur útkjálkanna