Kirkjuritið - 01.06.1954, Side 39

Samtíningur utan lands og innan.
Tímabær og athyglisverð er grein próf. Magnúsar Jónssonar
í febrúarhefti Kirkjuritsins um húsvitjanir og kirkjusókn. Okk-
ur prestum mun ekki hafa verið það eins ljóst og skyldi, hvert
órofa samband er hér á milli, að koma til fólksins og vænta
þess, að fólkið komi til kirkjunnar. Og betur væri, að þessi
þarfa hugvekja næði þeim tilgangi sínum að koma okkur til
að rækja þessa skyldu okkar betur heldur en við margir hverjir
munum gera nú.
★
Lítil kirkjusókn hefh’ verið mesta vandamál í kirkju okkar
undanfama hálfa öld eða sem næst því. Ýmislegt höfum við
fundið þessu ástandi til afsökunar. En þeirri staðreynd þýðir
ekki að neita, að höfuð — ég vil segja eina — orsökin er áhuga-
leysi fólksins á þvi að sækja guðsþjónustuna. Það er engin
afsökun að segja, að þetta sé ekkert sérstakt fyrir okkur ís-
fendinga. I Danmörku, þar sem allir eru í þjóðkirkjunni eins
°g hér, mun vera talið, að kirkjusóknin sé 2—10% af þjóð-
inni. Um önnur Norðurlönd er mér ekki kunnugt. I öðrum
löndum er þetta ekki eins vel sambærilegt. Þar er fríkirkja
°g margir sértrúarflokkar, sem keppa um fólkið.
★
Brezkur kennimaður, sem ferðaðist nokkuð um Bandaríki
Norður-Ameríku á síðastliðnu hausti, telur kirkjusóknina þar
Lngtum betri heldur en í heimalandi sínu. — Hann heldur,
að um það bil helmingur af Bandarikjaþjóðinni sæki tíðir á
helgum dögum. Almenningsálitið er kirkjtmni hliðhollt, stuðl-
ar að aukinni kirkjusókn. Laugardagsblöðin segja frá, hvað
ífam á að fara í kirkjunni daginn eftir, og þau hvetja lesend-