Kirkjuritið - 01.11.1958, Síða 18

400
KIIiKJURITIÐ
Hitt erindi séra Zóphoníasar var um trúarvakningar og nauðsyn þess,
að prestar vinni að því eftir mætti, að vakning komi í söfnuðinum, „holl,
almenn vakning, laus við allan trúarofsa og ófrelsi; því margir sofa og
margir eru illa vakandi.“ En „helztu meðölin til að koma slíkum vakn-
ingum af stað eru barnagu'Ssþjánustur, kristilegur ungmennafélagsskapur,
trúar-samtalsfundir, að prestar messi á víxl, hverir hjó öðrum, og síðast
en ekki sízt iSuleg, alvarleg trúarörugg bæn til GuSs“. (Nýtt kbl. 1907,
bls. 182n).
En réttum sex mánuðum síðar en séra Zóphonias mælti þessum heitu
hvatningarorðum til starfsbræðra sinna á Sauðárkróksfundinum, var hann
látinn. Hann andaðist 3. janúar 1908, og sendi séra Matthías fallega
kveðju fró Prestafélagi hins forna Hólastiftis að moldum hans, en þar eru
þessar hendingar:
„Syngjum enn, það færir fró:
gömlu, frægu, hrumu Hólar,
hann fór burt að gá til sólar,
ljóssins unga naut ei nóg!
Sjá, hinn yngsti hlynur Hóla,
hinzti vörður kirkju og skóla
leið og dó!“
En —
„Fylli lof, þótt falli tór,
milli fjalla móðurjarðar,
milli hlíða Skagafjarðar!
Skín á tárum unga ór!
Guði lof, er grætt oss hefur,
Guði lof, er sigur gefur!
Sjatna sár!“
Og nú verður hlé á starfsemi félagsins. Fundur, sem ákveðinn hafði
verið á Akureyri 1908, fellur niður. Árið 1909 kemur svo löggjöfin urn
vígslubiskupana, og þá er einnig farið að ræða um almennan kirkjulegan
fulltrúajund fyrir landið allt, mest að frumkvæði séra SigurSar P. Sí-
vertsens á Hofi austur, siðar prófessors, sem um næstu tvo áratugi og
lengur átti eftir að hafa afskipti af þessum málum, meiri og farsælli en
nokkur maður annar.
Er að sjá sem norðlenzku prestarnir biði átekta, meðan þessu fer fram.
En nú kemur kalliS frá Hólum.
1 byrjun júlimánaðar 1910 hafði verið efnt hér til mikilla og óvenju-