Kirkjuritið - 01.11.1958, Blaðsíða 29

KIRKJURITIÐ
411
orðna fólksins. Það er geigvænlegt, hvað fáir foreldrar sækja
nú kirkju með börnum sínum. Ég hefi áður getið nokkurra
erlendra úrræða. En ég vil sérstaklega minna á erindi Ezra
læknis Péturssonar um þetta efni, sem hann flutti í Útvarp-
inu og senn mun birtast á prenti. Hann undirstrikaði vel
nauðsyn þess að gera söfnuðina starfandi. Það er það, sem
mest skortir. Það, sem nú er nauðsynlegast.
En til þess verða foreldrarnir að vera þeirrar trúar, að börn-
in megi ekki við því að fara á mis við trúna, og stafi þeim
af því mikil hætta. Þvi að þá telja þeir sér skylt að leiða þau
á Guðs vegu.
Oft er sorg sællífis entli.
Menn virðast ekki trúaðir á þessi fornu orð nú orðið. Mun-
aðurinn skal sitja fyrir öllu.
Verið er að reisa biðskýli við einn mesta brennipunkt um-
ferðarinnar í höfuðborginni. Fátt er þarfara. Margur er bú-
inn að norpa þarna sér til sorgar og jafnvel heilsutjóns. En
það vekur eftirtekt mína, að ég sé ekki betur en að jafn-
framt eigi að rísa þarna upp sælgætisbúð, sem stendur þá ef-
laust opin til miðnættis eða lengur. Og fátt mun öllu óþarfara.
Það eru ekki nema tveir, þrír áratugir síðan börnum og
unglingum þótti brjóstsykur og súkkulaði vera verulegt sæl-
gæti, vegna þess ekki sízt, bvað þau fengu það sjaldan. En
fyrir nokkrum árum sagði gömul rausnarkona, sem bjó undir
heiði í hálfa öld og hafði hýst ótal gesti og gangandi: Það er
orðið ómögulegt að gleðja börn. Hún átti við, að þau væru
orðin ofmettuð af því, sem áður var talið til sælgætis, og gerðu
líka fáránlegar kröfur til gjafa. — Mér virðist nú komið í
það horf í þéttbýlinu, að sælgætið er að verða nauðsynjavara,
þ. e. börn og fullorðnir telja sig ekki geta án þess verið. En
er það hollt?
Við þykjumst lifa yfir efni fram. Það er talið, að menn
verði aftur að fara að læra að spara á íslandi. Mætti ekki
m. a. byrja á því að draga svolítið úr leyfisveitingum til sæl-