Kirkjuritið - 01.03.1967, Qupperneq 15

KIRKJUR ITIÐ
109
I íll segir, að' liann hafi birzt sér, en gerir þó ekki mikið úr
j'_ Honum er fyrir mestu að segja frá því, sem mestu vinir
esú bafi séð með sínuin eigin augum. Frásögnin af upprisu
esú svífur ekki í lausu lofti. Hún er staðfest af þeim, sem
sJulfir voru viðstaddir atburðinn. Og þetta bréf postulans mun
01 a elzta ritaða heimildin, að svo miklu leyti sem við vitum.
f/ ehki, — þá hvaS?
p.'U r
j a sennilega í baráttu við einbverja, sem ekki vilja trúa
01111111 í þessu efni. Það er ekki undarlegt. Efinn var til bjá
' V U un 1,111 sjálfum, á meðan þeir ekki vissu betur. Þar á ég
Vlu Tómas.
eiln Uiætir postulinn með orðunum: — ef Kristur er ekki
i ' risnin, þá er ónýt predikun vor, ónýt líka trú yðar“ (1.
01 • 15,14) — Það er ekki lítið, sem í liúfi er. Eftir því að
| U |llu befðj Páll átt að vera að leika sér að því að slá vind-
ki^'jf- ^ 1 l0!11^ uieð öllu því sem liann afrekaði, og trú frum-
Junnar, píslarvottanna, hinna nánustu vina úr liópi Jesú,
■ ^uius og fánýt. Við getum borið það sainan við staðreynd-
‘,r- Var frumkirkjan máttlaus og óraunveruleg stofnun? Ef
1111 befði verið það, liefði bún alrei orðið neitt annað.
1 rv-Va°a suiávægilegu árás liefði Páll getað slaðizt, ef hann
befð' VCri^ a® l)re<lika Krist, sem aldrei liefði risið upp? Hann
1 v,ssulega aldrei lagt í neina ferð til að flytja erindi hans,
Va þú gífurleg ferðalög og óbeyrilega mikla liættu og sífelld-
ar
°guanir.
S""lh■engiS óro/ið
p ;' 11 *
r , er tengiliðurinn milli okkar og postulanna tólf. Hann
við r t'’ en fór af stað úl um heiminn í stað þess að binda sig
á yðingaland. Hann fékk þessa óslökkvandi þrá að fara út
b llle®al beiðingjanna. Gyðingarnir voru lionum erfiðir, sjálf-
þ^g^^Sslegir og þeir bötuðust við framsókn bans. En Páll lét
bo'\ ^.Verl’1 a sig fá, liann fór rakleiðis til lieiðingjanna og
°rð.aði þeim Krist, og hann fékk því framgengt að þeir gátu
j- 1 skilyrðislaust kristnir án minnstu afskipta af Gyðing-
lllllllm, Fyrir trú voru þeir hólpnir, rétt eins og Gyðingar