Kirkjuritið - 01.12.1967, Qupperneq 45

Þegar steinarnir tala
i.
PræSimenn margra alda liiifíiii lesift fyrsta versið í tuttngasta
^afla Jesajaritsins, lirist höfuðið og þar með slegið því föstu,
að liér væri um hreinustu firrn að ræða. Áður en við förum
lengra, skulum við kynna okkur þetla vers, en það er svona:
nÁrið sem Tartan kom til Asdód, sendur af Sargon Assýríu-
konungi — og liann lierjaði á Asdód og vann liana —“. Það
8ein einkum var talið fráleitt í versinu, voru orðin: „sendur af
Sargon Assýríukonungi“. Það var hreinlega fullyrt, jafnvel
af hinum fróðustu, að þessi Sargon liefði aldrei verið til. Það
8;it þess vegna ekki verið nein brú í þessu. Hvernig var liægt
að segja, að Sargon Assýríukonungur liefði sent Tartan, þar
Sem enginn konungur með því nafni hafði verið við völd í
Assýríu!
Kynslóðir komu og fóru, sannfærðar um, að fundin Iiefði
verið frásagnarvilla í Gamla testamentinu.
II.
A síðari hluta 18. aldar og fyrri liluta 19. aldar, má svo segja,
að nýtt tímabil hefjist í mannkynssögunni. Fram á sjónarsvið-
'ð ryðst sú heimting, að koma þurfi með áþreifanlegar sann-
anir fyrir hverju og einu, áður en það sé tekið trúanlegt.
Atenn gerðu sig ekki ánægða með erfðar trúarskoðanir. Spurn-
lngar risu, sem kröfðust svara. Og svaranna var leitað. Þessi
'eit mannanna bar árangur á ýmsum sviðum, t. d. með landa-
f'mdum.
Þrá til þess að finna áþreifanleg rök fyrir sannleiksgildi
Kásagna af því, sem liðið var, sótti æ fastar á marga.
Þannig birtist löngun margra til þess að reyna sannleiksgildi
^iblíunnar. Handrit að henni voru af skornum skammti, svo