Kirkjuritið - 01.06.1973, Blaðsíða 13

gott er að koma inn í heimilis-
yiuna ó prestsetrinu úr gjólunni. Og
r er sitthvað kunnuglegt, sem segja
sögur af. Að vísu er meira en
aldarfjórðungur liðinn, frá því að
Prestsfrúin, Jóna Sigurjónsdóttir, átti
sriT0 ° Þars9°tu 4 í Reykjavík, ung
r"H a °9 spilaði á gítar og söng, og
- 'n var óvenju djúp og fögur alt-
° ' a'ls staðar nauðsynleg, þar sem
s U Ur ur KFUK komu saman og
urn^K ^ ^Qr 8rU myndir at toreidr"
C *i ennar' þeim Sigurjóni og frú
l^. , au9u/ sem settu sunnudags- og
0 ',.asviP a veröld sumra unglinga
^9 lölmargra vina í Reykjavík árum
, an- Á veggjum eru málverk eftir
að K ''starnenn- En þó er enn betra,
Q ^au eru af œskuslóðum húsbónd-
son ^ar Sr e'tf ettir ^'9ur^ Sigurðar-
1^1n/ af gamalli, ómálaðri bárujárns-
in ,U Vestra- ^éra Jón segir að mynd-
tr,iSS 90<^' °9 Hklega þykir honum
’0ls«'* •» um hana
ar|e 0Srsetr'á er nýtt hús og stórmynd-
sVQe9t' °9 Grindvíki ngar hafa verið
ki ,. orsiálir og vitrir að œtla nýrri
reyni St?^ ^'a Í-*v'- Það er gömul
kirk'S T ' i<ristnlnni, að prestsetur og
virð'0 Qr' a9œtie9a saman, þótt ekki
SéraSt|-^a^ óNam auðsœtt lengur.
ýms °n,se9ir frá nýju kirkjunni og
'>kari|lrn t'^'ndum- Ffúin kemur með
líkl n ^iri<iunni- Það er sérstœtt, en
n°ta^ O VSr^Ur gott til sinna
, ,9 einhvers staðar hendi nœr er
sv° bók
flettir K £
r.henni< h
e,n ágœt. Þegar undirritaður
t0r||. ..../ neyrist honum Ijúfasta
Urn S.u °ma ur henni. — Jú, ekki er
9°rnlu T'^'St' ^oi<in syngur um hin
Un syngur af gleði, þegar hún er
opnuð," segir séra Jón. Og líklega
veit hann, hvað hann syngur, því að
þetta er gestabókin þeirra hjóna.
ENN FRÁ MÖNNUM
Saddir og sœlir halda þremenningar
svo aftur á miðin. Maður er nefndur
Ólafur Rúnar og er Þorvarðarson. Er
skemmst af að segja, að séra Jón
stefnir liði sínu gegn honum. Fást þar
drengilegar viðtökur, svo sem vœnta
mátti af spádómi sóknarprests. Enda
er Ólafur ungur maður og vasklegur,
Grindvíkingur sjálfur og kennari
Grindvíkinga. Það er eitt ágœti hans,
að hann tekur myndir öðrum mönnum
betur. Sumar þeirra eru af sjó og bát-
um og hafa raunar komiðfyrirmargra
augu. Aðrar eru meira að segja af
kirkjum. Og svo fara leikar, að Ólafur
Rúnar verður einni myndinni fátœkari
um sinn. Þar að auki gengur nokkuð á
kaffibirgðir konu hans.
Þá er nœst frá því að segja, að
haldið er um krákustíga hjá háum og
kröppum húshornum, unz séra Jóni
þóknast að nema staðar, og heitir þar
Hraunbraut. Þar býr Einar Kr. Einars-
son, sem fyrir skemmstu lét af skóla-
stjórn í Grindavík og hafði þá unnið
að bókmennt Grindvíkinga í rösklega
fjóra áratugi. Fyrir orð séra Jóns, sem
hvarvetna virðast mikils megnug í
plássi þessu, tekur hann nú að sér að
veita þremenningum vorum fylgd sína
og stutta og einfalda undirvísun um
það, er fyrir augu ber. Skiptir þá svo
um, að margt hús verður að sögu og
íbúar þess, en ekki eru þœr sögur fest-
ar á blað. Hús Sigvalda Kaldalóns er
þar meðal annarra. Og Einar spjallar
107