Kirkjuritið - 01.06.1973, Blaðsíða 75

kirkjubrúðkaup eru orðin svo vinsœl ó
seinni árum (hér er um tiltölulega nýja
þróun að rœða): Ungu hjónaleysin og
barn þeirra eru við opinbera athöfn
fyrir augum samfélagsins, viðtekin
sem fullgildir meðlimir samfélagsins,
er þau hafa verið gefin saman i kirkju
°9 barn þeirra skírt.
Þess skal hér getið, að höfund-
Ur varar við þvl að draga of altœkar
ályktanir af niðurstöðum hans, þar
Sem þcer eru bundnar við aðeins eitt
bœjarfélag. Hann telur samt, að nið-
Urstöðurnar muni eiga við um margt,
þnr sem Akranes er að nokkru dœmi-
9ert fyrir hvort tveggja, þéttbýlið og
striábýlið.
GUÐFRÆÐI og félagsleg
vandkvæði
lv- (og síðasti) kafli fjallar um tilraun
f'( þess að leggja guðfrœðilegt mat
a félagslegt viðfangsefni. Er þar tek-
'nn upp þráðurinn frá því fyrr, er I
iós hafði komið, að með aðgreiningu
hinna tveggja „velda" eða regí-
menta, hins andlega sviðs og hins
^raldlega, | lúthersku kirkjunni,
afði stofnun hjúskapar fjarlœgzt
k'fkjuna, ekki með þeim hœtti, að
argaraleg hjónavígsla hefði orðið
a pengari, heldur þannig, að hring-
frálofunin sem stofnun varð ce þýð-
ln9armeiri. En hún er algerlega ,,ver-
° dle9", eða borgaraleg stofnun.
enni fy|gir engin kirkjuleg athöfn.
essar aðstœður neyða því kirkjuna
' þess að íhuga, hvert sé samband
ennar við hina þjóðfélagslegu skip-
Qn' hver boðskapur hennar um hið
veraldlega sem hið andlega svið eða
„veldi", og það því fremur sem hin
kirkjulega hjónavígsla er aðeins
kirkjuleg „seremónia". Afskiptum
safnaðarins af hinum vígðu lýkur oft
með hjónavígslunni, eins og sést af
skýrslum um þáttöku í guðsþjónustum
safnaðarins. Sýnir höfundur fram a,
að þess háttar aðgreining milli hins
andlega og hins veraldlega er ekki i
anda Lúthers. Það er ekki í anda hans,
ef rekinn er fleygur milli kirkjunnar og
siðgœðis Guðs (iustitia Dei).
Þess misskilnings gœtir oft, segir
höfundur, að kristin félagssiðfrœði
|ýsi hlutunum eins og þeir cettu að
vera, en þjóðfélagsfrœðunum sé látið
eftir það hlutverk að lýsa hlutunum
eins og þeir eru. Guðfrœðin lýsir hlut-
unum eins og þeir eru og rœðir þa
sérstaklega um sambandið milli rétt.
lœtis Guðs og hins félagslega réttlœt-
is. Kristin félagssiðfrœði er gu8-
frœðileg frœðigrein, sem talar „ur
miðju" kristinnar trúar um réttlœti
Guðs, sem opinberað er í Jesú Kristi
(Matt: 6:33: Leitið fyrst ríkis hans og
réttlœtis . . .)• Það líf og sú skipan,
sem Guð vill koma á í lífi manna, i
hjálprœðisverki sínu, er viðfangsefm
hennar. Verkefnið er að leita eftir því,
hver sé hin biblíulega túlkun um sam-
bandið milli kristinnar trúar (réttlœtis
Guðs) og hinnar þjóðfélagslegu skip-
anar.
GAGNRÝNIN Á LÚTHERSKA
TVEGGJA-VELDA-KENNINGU
í nýlegu riti P. Althaus um siðfrœði
Lúthers (Die Ethik Martin Luthers, 1965)
er gerð grein fyrir gagnrýmnm a
169