Kirkjuritið - 01.06.1977, Qupperneq 11

a einhvern tíma verið fagurlega
öl|n aðar en nú eru litirnir máðir og
endSrU ^ess' l'staverk úr sér gengin,
6nc)a a®eins rytjur úr samstæðu, sem
ur fyrir löngu hefur prýtt þennan
ne|gidóm.
0 anni9 bliknar flest í aldanna skini
men UrUrn' Þa® feiiur jafnvel á helga
er i^H’ litUr f°inar' Ijómi dvínar. Og þó
SviaJass °9 klapp út á eyrnagaman á
laus' a9sins’ er glansinn á verð-
vins»i!Sa sviknu útsöluglingri á torgi
Eitt anna’ æði mikiu hverfulla.
éQ ! VarS mer til umhugsunar, þegar
voruanciiek Þessar skurðmyndir: Þær
Oq opnar að aftan og holar innan.
gaard-^P rann ' hug Þaö’ sem Skov_
Hann etersen skrifar á einum stað.
kirkiu S69ist eitt sinn hafa prédikað í
framkirt J°tlandi' Á bita milli kórs °9
tó|f c-L. JU Voru styttur af postulunum
ar 'á »rnar ' tre' Þær voru mjóg tagr-
^gar^h SJá framan ur kirkjunni. En
og sn ann Var kominn fyrir altarið
myndirnLrSérf fr3m’ b'aStÍ það Við’ að
að aft at Postulunum voru opnar
^öidur3? °9 boJar inr|an. Þetta var
En Það váktTt9 SjÓn’ S69ir Pœstur'
það va Kt nonum ýmsar hugsanir.
ana, þlireyndar aJJt ' la9i með postul-
aftan o ^ h°rU u"Jaust ekki °Pnir að
i'rnar p9 , °Jir innan, eins og mynd-
vi® alt0 ■ Va^ Um mi9’ tiva® um oss
stend ,anS’ stoinum? „Þegar ég
dottis í P dlkunarstóli, hefur mér oft
!°»>wums3:^vr"i9 ",ur þú út í veru-
í þinnj . ' Ekki framan úr kirkjunni
engjn agætu ÞemPu- Þaðan séð eru
altarinu'?ISiSmíði á Þér- En ofan fró
khm ' au9um Guðs?“
Ssun^oJ néfr 6kki allir við Þessa
an fra altarj himnanna, í
augum Guðs — hvernig lít ég út það-
an séð? Skiptir annað máli? Á þjóð-
kirkja íslands öðru að svara um útlit
og álit en þessu? Skyldi önnur áhyggja
í því efni vera raunhæf, verjanleg fyr-
ir dómstóli kristinnar samvisku? Skyld-
um vér ekki biðja þess hver og einn
og allir saman, hver með öðrum og
hver fyrir öðrum að þjóðkirkja þessa
lands auglýsi ekki mannlega bresti á
þann veg, að það hylji Guð, hrindi
frá Kristi, hryggi Guðs heilaga anda,
,,hindri Guðs dýrð og villi sál“? Og
mættum vér ekki skilja það, að kirkja,
sem væri opin að aftan og hol innan,
gefur ekki íslandi það, sem þjóðkirkja
á að gefa, jafnvel þótt hún væri út-
skorin vel og prýðilega pentuð fyrir
manna sjónum?
íslenskir prestar hafa ekki meðal-
göngu milli himins og jarðar. Þeir eru
ekki heldur neinir gljáandi andlegir
stökklaxar í straumi mannlífsins. Þeir
ganga ekki á vatni, þeir vaða ekki
eld. Um þá augljósu vöntun íslenskra
presta fór Þórbergur Þórðarson nokkr-
um frægðarorðum fyrir mörgum árum
og kvað klerkdóminn íslenska illa
standast samanburð við indverska
undramenn.
Vel á minnst Indland: Það kom einu
sinni hingað til lands maður frá
Indónesíu, hámenntaður, kunnugur á
Indlandi. Hann var þá í stjórnarnefnd
Lútherska Heimssambandsins. Ári áð-
ur hafði ég og fleiri landar heyrt hann
flytja erindi á fjölmennu alþjóðaþingi
erlendis. Erindið hét: ,,Hinn nýi lof-
söngur“. Hann sagði þar frá því á
einfaldan og næsta ógleymanlegan
hátt, hvað gerðist, þegar þjóð hans í
tíð afa hans og ömmu gekk Kristi á
89