Kirkjuritið - 01.06.1977, Síða 28

unum. Pestalossi er alltaf geðþekkur
persónuleiki. Og mönnum hlýtur að
þykja vænt um Comenius, Francke,
Spener, — ágætismenn, hákristnir og
djúpt hugsandi menningarfrömuðir, sí-
starfandi, en enginn vitanlega algjör.
— Hvað tók svo við eítir kennara-
námið?
— Það var kennslan. Annars tók ég
náttúrlega heimspekinámið hér. Fyrst
las ég utan skóla í ígripum undir stúd-
entspróf. Þá urðu slíkir að taka þriggja
ára stúdentsnámið í einni lotu og án
þess að sleppa neinu til prófs. Á eins
vetrar námi mínu í sálarfræði og upp-
eldisfræði við háskólann í Edinborg
var alveg sama sagan að því er varðar
uppeldismálabókina miklu, sem við er-
um að ræða um nú. Hún kom ekki þar
við sögu.
— Hvenær tók svo guötræðin við?
— Ekki fyrr en þó nokkuð seinna,
eftir að ég hafði kennt nokkur ár í
Kennaraskólanum, Fór ég í guðfræði-
deildina. Þar fann ég ekki síður til
þessarar vöntunar, sem ég er að kvarta
yfir, án þess að ég telji, að hún hafi
verið neitt sárlegri í okkar háskóla en
gengur og gerist í iöndum kristinnar
játningar.
— Guðfræðin leggur náttúrlega
mikla áherslu á, að maðurinn verði að
fæðast á ný, verða nýr maður í trúnni
á Guð.
— Já, og mér hefur verið sagt, að
þessu megi ég ekki gleyma. En ég
svara því þannig, að allt fólk, sem fæð-
ist á þessari jörð, þarfnist uppeldis.
and Sunday School Union,“ og tvær
stíluð til þeirra, sem lúta hinum nýja
sáttmála, og kenningin í Gamlatesta'
mentinu er til þeirra, sem iúta hinurn
eldri sáttmála. Hér ræðir þess vega3
ávallt um það fólk, sem er komið í sátt'
málasamband við Guð og því óhætt a®
tala til þess sem slíkra. Biþlían í heil^
er því merkasta uppeldismálabókin ti1
almennra nota fyrir hverja þjóð, setf
kristinn vill teljast. Hvergi er betri oð
lífvænlegri reglur og röksemdir
hvatningar að finna, fúsleika og gleði-
— Hinn beini undanfari þessar^
bókar er þó sérefnisritgerð þín í gú$'
fræðideild?
— Þetta efni hafði lengi sótt fast a
mig, því að ég var alltaf að kenna kris*'
infræði jafnframt guðfræðináminu;
bæði börnum og æfingabekkjum og 1
sunnudagaskóla mínum, kennaraefnnn1
í ýmsum bekkjum í þeirra námsbóknt11
í kristnum fræðum, og síðast en ekk'
síst í kennsluæfingum kennaraefn3
með tilheyrandi kennslufræði. Þes^
vegna skrifaði ég líka bók aðalleg3 1
kennslufræði um allar lexíur,
kenndar eru í barnaskólunum. Sú Þ0
er rúmar 300 bls. Kennarar hafa no*8
hana mörg undanfarin ár. Ég lauk vl
hana áður en ég skrifaði Vísið þe^
veginn.
— Kynntir þú ekki þetta uppsl^s
lega viðhorf þitt í kennslunni í Keíirl
araskólanum?
— Ekki mikið. En kennslan hjá
hefur alltaf borið blæ af þessu viðho*u
Ég taldi heppilegra að móta það be*
og setja það síðan fram í heildarriti-
það mætti auðnast. Þó fór ég stunð0^
með nokkur atriði úr guðfræðiritger
106