Kirkjuritið - 01.06.1977, Qupperneq 50

farið að skrifa lög fyrir kommúnista?
Nú var hann fangi í þrælkunarbúðun-
um við skurðinn.
Fáir stóðust algjörlega áróðurinn.
Og þeir sem stóðu á móti gátu þó
ekki losað sig alveg við öll áhrif frá
þessum fræðslutímum, sem stóðu
linnulaust hvern einasta sunnudag í
hér um bil öllum þrælkunarbúðunum
við skurðinn. Sumt af óþverranum, sem
dengt var yfir menn vildi loða við.“
Þeir, sem aðeins lesa um þessa at-
burði eiga sjálfsagt erfitt með að átta
sig á að slíkt sem þetta sé veruleiki.
Er maðurinn svona í eðli sínu?
,,í öllu Tirgusorfangelsinu ríkti and-
rúmsloft ákafs ótta og kviða. í hverj-
um einasta klefa voru slefberar, sem
njósnuðu um hina fangana og báru
fram falskar ásakanir gegn þeim. Svör,
sem grunlausir nýfangar gáfu, voru
notuð sem svipa í hörkulegum yfir-
heyrslum, sem þá voru í fullum gangi.
Kommúnistarnir, sem fangelsaðir
voru, álitu það alveg gefið mál, að
þeir yrðu skotnir. Þeir höfðu verið
miskunnarlausir, þeir myndu fá að
kenna á samskonar miskunnarleysi.
Þess í stað voru hinir Ijúfustu,
elskulegustu og beztu teknir af lífi.
Atburður í Tirgusor, einn af mörg-
um: — Dóttir háttsetts kommúnista,
kristin stúlka, frétti það eitt kvöldið
— að um miðnætti yrði hún tekin af
lífi. Líflát voru algeng og dauðadómar
kveðnir upp margsinnis af tilbúnum
sökum, oft fáránlegum, oft af hreinni
hefnigirni.
Stúlkan neytti heilagrar kvöldmál-
tíðar í fáeinum hrísgrjónum og vatni
í klefa samfanga sinna, áður en hún
var færð út til að hitta næturbrúðgum3
sinn, eins og aftökurnar voru nefndar
Róleg lyfti hún leirkrukkunni, setf
grjónin voru í. „Bráðlega verð ég aftur
að mold,“ sagði hún. ,,Að sama effl'
inu og þessi leirkolla er úr. Hver veif
hvað hún hefur einhvern tíma verið'
Ef til vill fagur líkami ungs manns
Bráðlega grær gras upp af líkamsleif'
um mínum. En framrás lífsins felur 1
sér meira en það, að dauðinn sé endif
alls, og þess vegna erum við hér 3
jörðu, við eigum að undirbúa sál|f
okkar konunglega meðan við lifL)rl1
hér.“
ðf
Þegar farið var með stúlkuna til
tökunnar, hóf hún upp rödd sína
hafði vfir trúarjátninguna hátt og skýrt'
Er hún gekk eftir hvelfdum göngunu31
bergmálaði rödd hennar frá vegg
veggjar. Það voru sömu orðin, se31
hljómuðu af vörum hennar og höfð ertl
yfir í kirkjum — en þetta var sa^*
sérstæð trúarjátning, því hún taia^1
hvert einasta orð beint úr hjarta síh11'
Hún fór í dauðann fyrir hinn eina sann3
Guð — og hefur tekið á móti 9Í'
eillífs lífs.“-----
Fyrir tilstuðlan kristinna NorðmanU3
voru Wurmbrandshjónin og sonuí
þeirra keypt úr landi í Rúmeníu.
hafa nú með höndum starfsemi, s&^
miðar að því að gera heiminum ljes3
neyð kristinna manna í austantjald5
löndum, en jafnframt að koma kristnUrl
boðskap til þessara landa. BiblirJ|11
er smyglað þangað austur með ý^5’
um hætti, því að ekki fást þær í
um og þung viðurlög eru við Þvi 0
dreyfa þeim.
Eftirfarandi ummæli lýsa vel, hve|5
vegna sumir hyggja, að frásagnif
n3Í
128