Kirkjuritið - 01.06.1977, Síða 73

u eitaheimilisins hér að framan. í hin-
^ nýju aðstæðum hefur fólkið vilizt,
9 það hefur ekki áttað sig enn, ekki
vj 'r. fundið bræðurna og systurnar
fótskör Drottins. Vér berum nokkra
til h ° ^ hv' 09 ma stundum rekja
u ess’ vér höfum ekki leitað það
fé|Pl’ °9 leitt aftur 'nn ' ssrn-
18-^p Systra °9 bræðra (sbr. Matt.
I6ga nn^’ en Þa5 hefðum vér senni-
vitni 96rt ' ríkar' mæl' en raun ber
kee i' 6t 0rðir5, andinn og ávötur hans,
0ssreikurmn, hefðu búið óskorað hjá
[ þ'nu me9um vér svo ekki gleyma
rePeesu sambandi, að samhliða og
sve/ fyrr flefur sfór hópur læri-
yfirQy^ i reynd, a. m. k. um skeið,
því ggÍÖ Jesúm Krist (sbr. Jóh. 6), af
eins
ast a
bei
r meta annað meira en hann
°9 auð, þægindi, eða þeir hneyksl-
astæg ^0num af meintum skynsemis
verig Urn' ' samtíð vorri hafa menn
ti| a5 a,jaðir fil gagnrýni á alit, hvattir
Ve| Pr°fa a,,f vísindalega og er það
haf't e* a"Ur horri manna hefur ekki
Þess ^ St°ðu e®a menntun til slíks,
menn ye?na hefur gagnrýnin svipt
attum Sem heir Þöíðu, svipt þá
Um ag an ^ess a3 þeir væru færir
9ildi ®anga Ur skugga um sannleiks-
raka þ aðhæfinga eða gildi meintra
legt e3ann'9 hefur margur orðið trúar-
Vori-j 3 siðferðilegt rekald í samtíð
á str3 ern Um síðir hefur oft hafnað
tfúarbransPolitískra eöa félagslegra
Wiiþgi^9 3 samtiðarinnar (sbr. von
^'igionszertii’ |áku,arisation und
°men0|0 ■ rai-.. E'ne religionsphán-
Und D0 9'sche Uberlegung, Kerygma
Menn Jrna 5-.arg (1959), bls. 83—98).
a a einnig snúið bakinu við
Jesú, af því að þeir kynntust honum
ekki eins og hann er, e. t. v. vegna
þess að sá Kristur, sem þeir héldu
sig þekkja, var afskræming vor á hon-
um (sbr. Penry Jones, Men outside the
Church, í The Coracie, The Journal
of the lona Community 1954, no. 25,
bls. 22).
Vér stöndum hér með öðrum orðum
frammi fyrir fjölda safnaðarfólks, sem
virðist hafa mjög takmarkaða hug-
mynd um, hvað kristinn söfnuður er
og hvert sé hlutverk hans, þó að það
sýni með ýmsu móti, að það vilji vera
kristið. Yfirleitt er það ekki af tómri
erfðavenju, að fólk lætur skíra börn
sín og ferma, gifta og jarðsyngja af
presti safnaðarins. Það er ekki af tóm-
um vana, að söfnuðurinn byggir stór
og vegleg safnaðar- og guðsþjónustu-
hús. Það er ekki heldur af tómri íhalds-
semi eða pólitískum áhuga, að söfn-
uður iætur sig miklu varða, hver verð-
ur prestur hans. En hvernig nær söfn-
uðurinn að veröa aftur það, sem hann
er kallaður til?
IV. Hvernig verður söfnuðurinn það,
sem hann er kailaður til?
Til þess að söfnuðurinn verði það,
sem hann er kallaður til, verður hann
í fyrsta iagi að heyra kallið, verður
umskapandi orð fagnaðarerindisins
um Jesúm Krist, sem leiðir til iðr-
unar og afturhvarfs, að vera vakandi
í honum. Féiagsleg bygging safnað-
arins og starfsemi hans verður að
miðast við það. Hvort tveggja verður
að vera í grundvaiiaratriðum í sam-
ræmi við safnaðarhugtak Nýja testa-
mentisins, þ. e. með köllunarembætt-
151