Kirkjuritið - 01.06.1977, Blaðsíða 78

verustundum safnaðaríólks, kynna þær
og kenna fólki að nota þær (t.d. Sig-
urður Pálsson (útg.), Bænabók, Reykja-
vík 1947 eða N.P. Madsen, Orðið,
Litla hugvekjuþókin, Reykjavík 1949.
Hér er mikilvægt að gera sér grein
fyrir, hvernig fullorðið fólk lærir yfir-
leitt. Það lærir fyrst og fremst eftir
þörfum, út frá reynslu og við það að
gera hlutina. (sbr E. F. Zeigler, op.
cit., bls. 25: ,,.. . the learning process
as response to tasks that must be
undertaken when the growing person
is ready.“). Þess vegna hafa söfnuðir
víða um heim, einkum vestan hafs
lagt áherzlu á að nota ekki eingöngu
fyrirlestrarformið, heldur einnig að
tengja námið hversdagslegri reynslu
fullorðins manns. í þessu sambandi
hafa þeir lagt áherzlu á að hagnýta
sálfræðileg og félagsleg lögmál hóps-
ins (the group) í fræðslustarfi sínu
(sbr. C. Ellis Nelson, Group Dynamics
and Religious Education, í Religious
Education, útg. M. J. Taylor, New York
1960, bls. 176nn).
Sérstök verkefni eru mikilvæg í
fræðslustarfinu, þar sem fólkinu er
kennt og það leitt inn í líf kristins
manns í þjónustu við Guð og menn.
Verkefnin þurfa ekki þeinlínis að
vera kirkjulegs eðlis, þ. e. í þágu sér-
stakrar safnaðarstarfsemi eins og t. d.
kirkju- eða safnaðarheimilis. Þau geta
verið hversdagslegs eðlis, en þau
gefa þeim, sem vinna þau, tækifæri
til að iðka trú sína, dýpka skilning
sinn á, hvernig vér getum og eigum
að þjóna Guði í nútímanum. í þessu
sambandi má nefna sjálfboðaliðs- eða
gjafastarf, þar sem menn leggja fram
hluta af tekjum sínum, eignum eða
tíma til ákveðinna verkefna. Þessi lei®
er heilbrigðari í starfsemi safnaðarins
heldur en sú, sem byggist á því að fa
einhverja til að gefa, sem ekki set|a
sér að gefa, sbr. basara eða inngangs'
eyri að skemmtunum o. s. frv. SafnaS'
arstarf allt byggist mikið á því, ^
söfnuðurinn leggi fram þjónustu síaa
í tíma, peningum og vinnu, sbr. Ste^'
ardship in the New Testament Churci1
Richmaond, Virgina 1959, og T. ^
Kantonen, A Theology for Christi311
Stewardship, Philadelphia 1956).
Guð á ekki aðeins tilkall til hlcta
fil
af lífi voru, heldur til þess alls. 1
þess að opna augu manna fyrir þessLl
eru vinnuflokkar sjálfboðaliða hepP1
legir. Það er auðvelt að koma Þe'rl
á um margvísleg verkefni bæði í
bandi við safnvarðarstarfið og sa111
félagsþjónustu eins og t. d. barnaleil<
völl, sem byggðalagið vantar tilfinnar
lega, eða kirkju- og safnaðarh^
o. s. frv. Menn leggja fram mikið
óbeint um sjóði ríkis, bæjar og kirkj^J
án þess að það sé á nokkurn 1,3
tengt daglegri guðsþjónustu krist,inkj
manns. Oft er þetta fé tekið af tel
í áþvinguðum sköttum. Vinnuflokk^
inn tekur gjarnan 3—4 vikur.
getur verið skemur og oftar, en ,
hans er uppbyggt að hætti fjölsky
unnar. Karl og kona eru gjarnan
ingjar. Sumir vinna heimiIisstörf í e
húsi eða við ræstingu, en meginÞ01.
inn á vinnustað úti við. í þessu e3
félagi vakna öll helztu vandamál men,(j
legra samskipta bæði á heimili
í þjóðlífinu, að ógleymdu menninð^
og skemmtanalífinu, sbr. vinnufl° ^
Alkirkjuráðsins (sjá enn fremur T-
Morton, The lona Community st°