Muninn - 01.05.1986, Blaðsíða 41

þeir gætu átt von á þvi að
verða vikið úr skóla. Og seinni
hluta vetrar kynnti ég þetta
ráðherrabréf nemendum efsta
„Nemendur
komu drukk-
nir seinasta
kennsludag"
bekkjar á Sal. Og það varð mik-
ill urgur í mönnum út af þessu.
Þetta var alveg nýtt af nál-
inni, að menn kæmu drukknir í
skólann. Þetta hafði ekki tíðk-
ast í mörg ár. En mönnum fannst
sumum hverjum að þarna væri
verið að ganga á einhvern svo-
kallaðan persónulegan rétt
þeirra. En skóli er nú meira en
nemendur, meira en nemendur sem
eru að ljúka prófi hverju
sinni. Ég lagði það því fyrir
þennan fund á Sal að þeir yrðu
að lúta þessum reglum, ellegar
þá að Dimissio yrði felld nið-
ur. Um þetta voru greidd at-
kvæði. Nemendur i efsta bekk
voru um 120 talsins og þeir
greiddu sem sagt atkvæði um
það, hvort þeir ætluðu að halda
Dimissio og hlýða reglum, eða
þá að Ðimissio yrði felld nið-
ur. Þetta var náttúrulega dá-
litið sárt, Dimissio var gömul
hefð, gömul venja, að nemendur
kveddu virðulega skólann sinn,
og ég vildi því ógjarna fella
hana niður. En ég vildi á hinn
bóginn hafa dimissio með setn-
ingi og þegar til atkvæða var
gengið, var þetta samþykkt með
mjög naumum meirihluta. Lengi
voru nemendur minnihlutans
ósáttir við þennan úrskurð, við
þessi málalok, en Dimissio fór
allvel fram, vandræðalaust, og
ég vona að margir þessara nem-
enda, sem þarna voru, sjái
þetta í öðru ljósi nú 15 árum
seinna.
íluninn 41